
မြန်မာနိုင်ငံသည် စစ်အာဏာရှင်အောက်သို့ နှစ်ပေါင်း ၄၈ နှစ် ကျရောက်ခဲ့သည့်အတွက် တိုင်းပြည်သည် ကမ္ဘာ့အဆင်းရဲဆုံးနိုင်ငံဘဝသို့ ရောက်ရှိခဲ့ပြီး ပြည်သူများ ဆင်းရဲတွင်းနက်ခဲ့ရသည့်ပြင် မိသားစုဝင်တိုင်းတွင် ထောင်မကျဖူးသူ မရှိသလောက် ဖြစ်ခဲ့ရသည့် “ထောင်ထဲမှ ပြည်သူများ” ဟု ခေါ်ရလောက်သည့် အခြေအနေဖြစ်ခဲ့ရသည်။ နိုင်ငံရေးတက်ကြွလှုပ်ရှားသူများ အာဏာရှင်ခေတ်တွင် ထောင်ကျသည်မှာ မထူးဆန်းသော်လည်း နိုင်ငံရေးမလုပ်သော်လည်း မိမိမိရိုးဖလာ လယ်ယာလုပ်ရင်း လယ်သိမ်းခံရသဖြင့် ကန့်ကွက်ရာမှ ထောင်ကျသည့် လယ်သမားများ၊ တောင်သူများ မိမိဒေသကို စစ်တပ်မှ တပ်ပိုင်လုပ် မတရားသိမ်းပိုက်သဖြင့် ကန့်ကွက်ရင်း ထောင်ကျသူများ၊ အသက်မပြည့်ဘဲ ကလေးဘဝ တပ်ထဲ အတင်းအကျပ်သွတ်သွင်းခံရပြီး တပ်မှ ထွက်ပြေးသဖြင့် တပ်ပြေးများအဖြစ် ထောင်ကျသည့် ကလေးစစ်သားများကအစ မြန်မာပြည်သူအများ အကျဉ်းသားများအဖြစ် ဒုက္ခခံစားခဲ့ကြရသည်။
ထို့ကြောင့် မြန်မာနိုင်ငံတွင် နိုင်ငံရေးယုံကြည်ချက်ကြောင့် ထောင်ကျခံရသူများကို လူသိများသော်လည်း လူမသိသူမသိ ထောင်ကျခံရသူ ထောင်တွင်း နှိပ်စက်ခံရပြီး သေဆုံးသွားသူများ၊ ဂျပန်ခေတ် ချွေးတပ်စခန်းများရှိ စစ်သုံ့ပန်းများကဲ့သို့ ရဲဘက်စခန်းများတွင် မဝရေစာဖြင့် ကျောက်မိုင်းများတွင် ခြေထောက်တွင် သံခြေချင်းများဖြင့် ကျောက်ထုရင်း သေဆုံးခဲ့ကြရသည့် အကျဉ်းသား၊ ကလေး၊ လူကြီးများ အားလုံးအတွက် စစ်အာဏာရှင်စနစ်၏ ဆိုးဝါးရက်စက်မှုများကို သတိရစေပြီး နောင်အနာဂတ်တွင် ထိုသို့သော အဖြစ်ဆိုးများ မကြုံတွေ့စေရန် နိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားများသာ မဟုတ်ဘဲ မတရားထောင်ချခံရသော အကျဉ်းသားများအားလုံးနှင့် သက်ဆိုင်သည့် မြန်မာနိုင်ငံအကျဉ်းသားများနေ့ကို သတ်မှတ်ပေးပါက အထူးသင့်လျော်မည်ဟု ယုံကြည်မိပါသည်။
ထိုအကြောင်းနှင့် ပတ်သက်ပြီး စာရေးသူနှင့် နိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားတစ်ဦးဖြစ်သူ ကဗျာဆရာ ကိုငြိမ်းသစ်တို့ အွန်လိုင်းတွင် စကားပြောခဲ့ကြသည်။ ၂၀၁၆ ခုနှစ်က NLD လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်တစ်ဦးဖြစ်သည့် ကိုငြိမ်းသစ်က “မန္တလေးရဲ့ညတည” စာပေဟောပြောပွဲတွင် ပြောကြားခဲ့သည့် တစ္ဆေကြီးတစ်ကောင်အကြောင်း မြန်မာတိုင်းစာစောင်မှာ ဖြိုးဝေကျော်က အမှတ်တရ ပြန်ရေးထားသည့် ဆောင်းပါးကို ဖတ်ရှုပြီးနောက် ရင်ထဲတွင် နာကျင်စွာ ခံစားခဲ့ရပြီး ကိုယ်ချင်းစာတရားနှင့် ဗိုလ်ကြီးဟောင်း ကိုဝင်းဗိုလ်၏ ဆိုးဝါးလှသည့်ဘဝအတွက် စိတ်မကောင်းခြင်းကြီးစွာ ဖြစ်ခဲ့ရသောကြောင့် ဟောပြောခဲ့သူ ကိုငြိမ်းသစ်ကို ဆက်သွယ်မေးမြန်းသည်။
“မြန်မာနိုင်ငံအကျဉ်းသားများနေ့” အဖြစ် သတ်မှတ်စေချင်သည့် အတွေးအခေါ်ကို ကိုငြိမ်းသစ်က ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ဤကဲ့သို့ သတ်မှတ်စေချင်သည် ဆိုသည်ကိုလည်း သူက ရှင်းပြခဲ့သည်။ ထိုနေ့ကို ဘယ်နေ့တွင် သတ်မှတ်သင့်သည် ဆိုသည်ကို မပြောခင် ယင်းအကြောင်းနှင့် တိုက်ရိုက်ဆက်စပ်နေသည့် ဗိုလ်ကြီးဟောင်း ကိုဝင်းဗိုလ်အကြောင်းကို မိတ်ဆက်ပေးလိုပါသည်။ သို့မှသာ ယင်းနေ့ရက်မျိုး သတ်မှတ်သင့်သည်ကို ပို၍ သဘောပေါက်ကြမည်ဟု ယုံကြည်မိပါသည်။
ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်၏ နောက်ကြောင်း
ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်သည် မျက်နှာသွယ်သွယ် အသားညိုညို ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ကျစ်ကျစ်လျစ်လျစ်၊ အရပ် ၅ ပေ ၉ လက်မခန့် ရှိပြီး ဥပဓိရုပ်ကောင်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ သတ္တိကောင်းသူဖြစ်သည်ဟု ကိုငြိမ်းသစ်က ပြောပြသည်။ သူသည် မေမြို့စစ်တက္ကသိုလ်ကျောင်းဆင်း ဗိုလ်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ဗိုလ်ကြီးအဆင့်သို့ ရောက်လာပြီးသည့်နောက် ဗိုလ်မှူးချုပ်စိုးမြင့်၏ လက်ထောက်ကိုယ်ရေးအရာရှိတာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ပါသည်။ လေထီးခုန်တွင် ပထမရခဲ့ပြီး ငွေဓားဆုလည်း ရရှိခဲ့သူဖြစ်သည်။ ထူးချွန်ထက်မြက်သူဖြစ်သည့်အတွက် သူ့ကို ထောက်လှမ်းရေးမှ ခေါ်ယူခြင်းခံရသည့်ပြင် မန္တလေးမှ ဗိုလ်ချုပ်ထွန်းကြည်က ကိုယ်ရေးအရာရှိအဖြစ်နှင့် ခေါ်သော်လည်း သူက မသွားခဲ့ဘဲ သူ့ဆရာ ဗိုလ်မှူးချုပ်စိုးမြင့်၏ ကိုယ်ရေးအရာရှိအဖြစ်နှင့်သာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ မိမိဆရာ၏ အလုပ်တာဝန်များအပြင် ဆရာလုပ်သူ၏ မိသားစုအိမ်ဝင်ထွက်ရင်း ချောမောလှပသည့် ဆရာ့သမီး ဒေါ်ခင်စန္ဒာနှင့် ယောက်ျားပီသသော ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်တို့ လူငယ်သဘာဝ ချစ်ကြိုးသွယ်မိခဲ့ကြသည်။ မိဘဖြစ်သူများကလည်း တည်ကြည်ဖြောင့်မတ်၍ ဘာသာတရားကိုင်းရှိုင်းပြီး ယဉ်ကျေးသော ဗိုလ်ဝင်းဗိုလ်ကို ကန့်ကွက်ရန် မရှိခဲ့ပေ။
ပထမအကြိမ်ထောင်ချခံရခြင်း
ဗိုလ်မှူးချုပ်စိုးမြင့်၏ ကိုယ်ရေးအရာရှိအဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေစဉ် တပ်တွင်းတည်ဆောက်ပြုပြင်ရေးအတွက် ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်က ငွေကောက်ခံပေးရသည့် တာဝန်ယူရသည်။ ကောက်ခံရရှိထားသည့် သိန်း ၇၀ ခန့်ကို ဗိုလ်ချုပ်ထွန်းကြည်က တောင်းယူသည့်အတွက် သူကိုယ်တိုင် နှစ်ကြိမ်ခွဲပို့ပေးခဲ့ရသည်။ ယင်းအတွက် အထောက်အထားများကို သိမ်းဆည်းထားခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် ဗိုလ်ချုပ်ထွန်းကြည်ကို စစ်ဆေးသည့်အခါ ယင်းငွေကို လက်ခံရယူခြင်း မရှိကြောင်း လိမ်ညာထွက်ဆိုခဲ့သည်။ ထို့နောက် ငွေကြေးအလွဲသုံးစားမှုနှင့် ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်အပါအဝင် ဗိုလ်မှူးနှင့် ဗိုလ်ကြီး ၉ ဦးအား ဖမ်းဆီးပြစ်ဒဏ်ချမှတ်ခဲ့သည်။ ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်အား ထောင်ဒဏ် ၁၅ နှစ် ပြစ်ဒဏ်ချမှတ်ပြီး ကျန်သူများမှာလည်း ထောင်ဒဏ် အနှစ် ၂၀ နှင့် ၂၅ နှစ် ချမှတ်ခံခဲ့ရသည်။
ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်၏ ဘကြီးသည် သခင်သိန်းမောင်ဖြစ်ပြီး မော်ကွန်းဝင်ပထမအဆင့်ဖြစ်သည်။ မော်ကွန်းဝင်ပထမအဆင့်များသည် မော်ကွန်းဝင်ပထမအဆင့်တံဆိပ်တုံးနှင့် ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းထံ တိုက်ရိုက်စာရေးခွင့် ရှိသည်။ ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်သည် ကြံရည်ဖန်ရည်ရှိသူဖြစ်ပြီး ထောင်အပြင်ရှိ ဘကြီးဖြစ်သူထံသို့ စာပေးပို့နိုင်ခဲ့သည်။ ၎င်း၏ ဖြစ်စဉ်ကို ဘကြီးဖြစ်သူအား ရှင်းလင်းတင်ပြခဲ့ပြီး ဗိုလ်ချုပ်ထွန်းကြည်က လိမ်ညာထွက်ဆိုခဲ့သည့်အတွက် မိမိတို့သည် အပြစ်မရှိဘဲ ထောင်ကျခံခဲ့ကြောင်း ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းထံသို့ စာရေးသားတင်ပြပေးရန် အကူအညီတောင်းခံခဲ့သည်။
ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်က ယင်းသို့ဆောင်ရွက်နေသည်ကို သိရှိသွားခဲ့သည့် သူ့အမှုတွဲ အထက်အရာရှိ ဗိုလ်မှူးများက ယင်းသို့ မပြုလုပ်ရန်နှင့် ယင်းသို့ ပြုလုပ်မည်ဆိုပါက ပြစ်မှုနှစ်ထပ်တိုးနိုင်ပြီး သေဒဏ်အထိ ပေးနိုင်ကြောင်း ဆူပူကြိမ်းမောင်း တားဆီးခဲ့ကြသည်။ ထိုသို့ သူတို့ပြောသည်ကို မလိုက်နာဘဲ ဆက်လက်ပြုလုပ်ပါက “မင်းကို သတ်ပစ်မယ်”ဟု ခြိမ်းခြောက်ခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်က ခြိမ်းခြောက်မှုကို အမှုမထားဘဲ ဆက်လက်ဆောင်ရွက်ခဲ့ပြီး ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းထံသို့ ဘကြီးဖြစ်သူ သခင်သိန်းမောင်က စာပို့ပေးနိုင်ခဲ့သည်။ တစ်လခန့်အကြာတွင် ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်၏ အမှုတွဲပါ ၉ ဦးအား ထောင်မှ လက်ထိတ်ခတ်လျက် ထောက်လှမ်းရေးက လာရောက်ထုတ်သွားခဲ့သည်။ လမ်းတွင် သူ့အထက်အရာရှိများက မိမိတို့ ဒုက္ခရောက်တော့မည်ဆိုကာ ထိုးကြိတ်မည် တကဲကဲဖြစ်နေခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်ထံမှ စာသည် မည်သို့မည်ပုံ အပြင်သို့ ရောက်ရှိခဲ့သလဲဆိုသည်ကို စစ်ဆေးမေးမြန်းခဲ့ရာ ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်ကလည်း သူ့ဘကြီးဖြစ်သူထံ မည်သူမျှ အသိမပေးဘဲ သူက စာပေးပို့ခဲ့ကြောင်း အခြားစစ်ဗိုလ်များ မသိရှိခဲ့ကြောင်း မိမိလုပ်ရပ်ကို ခေါင်းခံ၍ အမှန်အတိုင်းဖြေကြားခဲ့သည်။ စစ်ကြောရေးဝင်အပြီး ၄-၅ ရက်အကြာတွင် သူတို့အားလုံးကို ယင်းအမှုမှ ကွင်းလုံးကျွတ်လွှတ်ပေးခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်း ဗိုလ်ချုပ်ထွန်းကြည်အား ရာထူးမှချပြီး ပင်စင်ပေးခံခဲ့ရသည်။ ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်တို့အားလုံးကိုလည်း စစ်တပ်တွင် မူလတာဝန်ပြန်လည်ပေးအပ်ခြင်း မရှိသော်လည်း စစ်မှုထမ်းဟောင်းအဖွဲ့တွင် ရာထူးတာဝန်ပေးခဲ့သော်လည်း ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်သည် ငြင်းဆိုခဲ့သည်။
မြားနတ်မောင်နှင့် ကစားခြင်း
ဗိုလ်ဝင်းဗိုလ်ဘဝမှ ကိုဝင်းဗိုလ်ဖြစ်လာပြီးနောက် ကိုဝင်းဗိုလ်သည် မိမိဆရာသမားအိမ်သို့ ဝင်ထွက်သွားလာခဲ့သော်လည်း အခြေအနေမှာ ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ ဗိုလ်ပြုတ်ဘဝဖြစ်သွားသဖြင့် မိမိချစ်သူက သဘောထားမပြောင်းလဲသော်လည်း မိမိယောက္ခမများနှင့် ဆက်ဆံရေးမှာ အေးစက်လာခဲ့ရသည်။ အကြောင်းမှာ ဗိုလ်ချုပ်ထွန်းကြည်က မိမိအလွဲသုံးစားပြုမှုကို ကိုဝင်းဗိုလ်က အမှန်အတိုင်း ရဲရဲဝံ့ဝံ့ဖော်ထုတ်မှုကြောင့် မိမိသိက္ခာကျရသည်ကို အငြိုးထားဟန်တူသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုဝင်းဗိုလ်၏ ယောက္ခမလောင်း ဗိုလ်မှူးချုပ်စိုးမြင့်ကို ခေါ်၍ မိမိသားတပည့် ဗိုလ်မှူးတစ်ဦးနှင့် ပေးစားရန် စကားပြောလာသည်။ “မင်းသမီးနဲ့ ငါ့သားတပည့်နဲ့ ပေးစားမယ်ကွာ” ကိုဝင်းဗိုလ်၏ ချစ်သူ ဒေါ်စန္ဒာခင်မှာ ချောမောလှပသူဖြစ်သဖြင့် မြန်မာ့ကျောက်မျက်အသင်းပြက္ခဒိန်တွင် အလှမယ်အဖြစ် ပါဝင်သူလည်း ဖြစ်သည်။ ထိုအခါ မိမိအထက် ဗိုလ်ချုပ်တစ်ယောက်၏ တောင်းဆိုမှုကို ဗိုလ်မှူးချုပ်စိုးမြင့်က ငြင်းဆန်နိုင်သည့် အင်အားမရှိသလို မိမိချစ်သူကိုသာ လက်ထပ်နိုင်မည်ဟု ခေါင်းမာနေသော သမီးဖြစ်သူကိုလည်း မဖျောင်းဖျနိုင် ဖြစ်ရသည်။ နောက်ဆုံး မိမိအထက် ဗိုလ်ချုပ်ကို မလွန်ဆန်နိုင်သဖြင့် သဘောတူလိုက်ရသည်။ သမီးဖြစ်သူက မယ်သီလရှင်ဝတ်မည်ဟု ခြိမ်းခြောက်သည်။
ဗိုလ်ကြီးဟောင်း ကိုဝင်းဗိုလ်သည် သာသနာ့ဘောင်သို့ ဝင်ရောက်ပြီး ရဟန်းဝတ်ပြီး နေသည်။ သို့ရာတွင် မိမိချစ်သူအိမ်မှ အိမ်ဖော်များက လာရောက်ဆက်သွယ်သဖြင့် ခင်စန္ဒာတို့၏ အိမ်တွင်းပြဿနာကို သိနေသည်။ ခင်စန္ဒာနှင့်လည်း အဆက်အသွယ်မပြတ်ခဲ့ချေ။ ဗိုလ်ချုပ်ထွန်းကြည်ကလည်း မိမိတပည့်နှင့် လက်ထပ်ရန် အမြန်ဆုံးလုပ်ဆောင်လာသည်။ ထိုအကျပ်အတည်းကို ခင်စန္ဒာက မိမိအိမ်မှ ကိုဝင်းဗိုလ်ကို လိုလားချစ်ခင်နေသူ အိမ်အကူများအကြံဉာဏ်ဖြင့် မင်္ဂလာဆောင်ရန် ရက်နီးလာသည်နှင့် ခေါင်းရိတ်ပြီး မယ်သီလရှင်ဝတ်လိုက်တော့သည်။ မင်္ဂလာဆောင်အစီအစဉ် ပျက်သွားသဖြင့် ဗိုလ်ချုပ်ထွန်းကြည် အကြီးအကျယ်စိတ်ဆိုးပြီး “ငါ့ကို အာခံတာပဲ၊ မင်း ငါ့အကြောင်းသိမယ်” ဟု ဗိုလ်မှူး စိုးမြင့်ကို ကြိမ်းသည်။ ထို့နောက် ကိုဝင်းဗိုလ်က လူဝတ်လဲပြီး ချစ်သူ စန္ဒာခင်နှင့် ရွှေတိဂုံဘုရားတွင် ချိန်းသည်။ ခင်စန္ဒာအတွက် အဝတ်အစားများပါ ယူလာပြီး ဘုရားစောင်းတန်းရှိ ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင် အဝတ်အစားများလဲစေ၍ ခိုးပြေးသည်။ ထို့နောက် သူတို့လင်မယားတွင် သားယောက်ျားလေး ၃ ဦး ထွန်းကားလာခဲ့သည်အထိ ပျော်ရွှင်သောဘဝကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြသည်။
စစ်ဗိုလ်ချုပ်တစ်ယောက်က မိမိလက်အောက် ဗိုလ်မှူးချုပ်တစ်ဦး၏ မိသားစုအရေးကိုပင် ဝင်ရောက်စွက်ဖက်နိုင်သည် ဆိုခြင်းကို ကိုဝင်းဗိုလ်တို့၏ အဖြစ်အပျက်က သက်သေပြနေခဲ့ပါသည်။ စစ်အာဏာရှင်ခေတ်တွင် စစ်ဗိုလ်ချုပ်များသည် War Loards စစ်ဘုရင်ကြီးများအဖြစ် အရာရာချုပ်ကိုင်ထားပြီး ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စများပင်လျှင် သူတို့အလိုကျ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်နေသည်ကို အော့နှလုံးနာစရာ တွေ့ရှိရသည်။

ထောင်ဇာတာဝဋ်ကြွေးပါလာခြင်း
ကိုဝင်းဗိုလ်သည် စစ်ဗိုလ်ဘဝကပင် တရားလိုက်စားသူဖြစ်ပြီး ဆရာကြီး ဂိုအင်ကာ၏ တရားစခန်းတွင် ၂ ကြိမ် ၃ ကြိမ် ဝင်ရောက်ပြီး လေးလေးနက်နက် တရားအားထုတ်ခဲ့ဖူးသည်။ တိုင်းပြည်တွင် ပြည်သူများ ဆင်းရဲမွဲတေကာ ကုန်ဈေးနှုန်းများ တစ်နေ့တခြား ကြီးမြင့်လာသည်ကို မျက်မြင်တွေ့လာရသောကြောင့် ဆင်းရဲတွင်းနက်ပြီး ရုန်းကန်နေရသည့် လက်လုပ်လက်စား ပြည်သူများကို မည်သို့ ကူညီသင့်သလဲ ဆိုသည်ကို ကိုဝင်းဗိုလ်တစ်ယောက် နေ့စဉ် စဉ်းစားအဖြေထုတ်နေခဲ့ပါသည်။ သူသည် နိုင်ငံရေးသမားလည်း မဟုတ်သည့်အပြင် အစိုးရဆန့်ကျင်သူလည်း မဟုတ်ပါ။ သို့ရာတွင် ဆင်းရဲနွမ်းပါးသူများကို လူမှုရေးအရ ကူညီလိုစိတ် သူ့တွင် ပြင်းပြနေခဲ့သည်။
လူများ ဆင်းရဲကျပ်တည်းလွန်းသည့်အတွက် အစိုးရကို ဆန့်ကျင်ပြီး နိုင်ငံရေးလုပ်သူများ ထောင်ကျနေခြင်း၊ ၈၈ တွင် ပြည်လုံးကျွတ်ဆန္ဒပြပွဲကြီး ဖြစ်လာခြင်း၊ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် ဦးဆောင်သည့် NLD ပါတီနှင့် စစ်အစိုးရတို့ အပြိုင်အဆိုင်ဖြစ်နေတာတွေကို သူက မြင်တွေ့နေရသည်။ ဘာသာရေးကို ယုံကြည်ကိုင်းရှိုင်းသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ထိုကဲ့သို့ အစိုးရနှင့် အတိုက်အခံဖြစ်နေခြင်းကို ပြေလည်စေချင်သည့် စေတနာနှင့် ဘာသာတရားနဲ့ ချဉ်းကပ်လျှင် ကောင်းမည်ဟု သူက ရိုးသားစွာ စိတ်ကူးရခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် မန္တလေးရှိ မဟာဂန္ဓာရုံကျောင်းတိုက်မှ တိုက်အုပ်ဆရာတော်ကြီးအား “ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်နှင့် တပ်မတော်အစိုးရတို့ နိုင်ငံရေးအကျပ်အတည်းကို တွေ့ဆုံဆွေးနွေးပြီး အဖြေရှာသင့်ကြောင်း၊ အားလုံးလက်မှတ်ရေးထိုးတင်ပြလျှင် နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အဆင်ပြေသွားနိုင်ကြောင်း” လျှောက်ထားသည့်အခါ ဆရာတော်ကြီးကလည်း “အေး၊ ငါလည်း ဘယ်လိုအဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးရမလဲ စဉ်းစားနေတာ မင်းတင်ပြတာ ကောင်းတယ်၊ ငါလက်မှတ်ရေးထိုးပေးမယ်” ဟု မိန့်သည်နှင့် ဝမ်းသာအားရ ပြန်လာပြီး မေတ္တာရပ်ခံစာကို ရေးသားပြီး ဆရာတော်ကြီးအား ဆက်ကပ်ရာ ဆရာတော်ကြီးက ဖတ်ရှုပြင်ဆင်ပြီး ဆရာတော်များကို ဖတ်ရှုစေပြီးနောက် အစည်းအဝေးတွင် တညီတညွတ်တည်း ထောက်ခံချက်ဖြင့် ဆရာတော်ကြီးများပါဝင်သည့် သံဃာ ၁၀၀၀ ထံမှ လက်မှတ်ရေးထိုး ကောက်ခံရယူသည်။ ထို့နောက် ကမ္ဘာအေးဆရာတော် ဦးသုမင်္ဂလာထံသို့ သွားရောက်၍ လက်မှတ်ရေးထိုးပေးရန် ဆရာတော်အား လျှောက်ထားခဲ့ရာ ဆရာတော်မှ လက်မှတ်ရေးထိုးပေးကာ ဆရာတော်မှတစ်ဆင့် ဗိုလ်ချုပ်ခင်ညွန့်ထံသို့ ပို့ခဲ့သည်။
သူသည် နိုင်ငံရေးတွင် ပါဝင်ပတ်သက်မှု မရှိခဲ့ခြင်း၊ တပ်မတော်အရာရှိဟောင်းတစ်ယောက်လည်းဖြစ်ခြင်းကြောင့် ယခုလို လိပ်ခဲတည်းလည်းဖြစ်နေသည့် အရေးတွင် စေတနာထား၍ ကြားဝင်ပြီး စေ့စပ်ပေးလျှင် ပြေလည်သွားနိုင်မည်ဟု အကောင်းဘက်မှ မြင်နေသူဖြစ်သည်။ ထိုစာကို သူက အာဏာပိုင်များထံ ပို့ပြီးမပြီး အကျိုးအကြောင်းစုံစမ်းရန် ကမ္ဘာအေးဆရာတော်ကြီးထံ သွားရောက်တွေ့သည့်အခါ ဆရာတော်ကြီးက သူ့အား စစ်ထောက်လှမ်းရေးများက လာရှာနေပြီဖြစ်ကြောင်း အမြန်ရှောင်ရန် ပြောသဖြင့် သူ့မိဘနေအိမ်ရှိရာ ပခုတ္ကူဘက်သို့ ပြန်လာပြီး မိဘအိမ်တွင် ခိုလှုံနေစဉ် အဖမ်းခံလိုက်ရပြီး ဆူပူလှုံ့ဆော်မှု ပုံနှိပ်ဥပဒေ ၁၇/၂၀ ဖြင့် ထောင် (၂၁) နှစ် အပြစ်ပေးခြင်း ခံရသည်။
သူအချုပ်ကျနေစဉ် သူ့ဇနီးနှင့် သူ့ယောက္ခမ အမကြီးအား နှစ်ရက်တိတိ စစ်ထောက်လှမ်းရေးမှ ခေါ်ယူစစ်ဆေးခြင်း ခံရသော်လည်း ယောက္ခမဖြစ်သူ ဗိုလ်မှူးချုပ်စိုးမြင့်ကိုမူ ခေါ်ယူစစ်ဆေးခြင်း မရှိဟု သိရသည်။ သူ့ဇနီးမှ သူ့အနေနှင့် အစစ်အဆေးအမေးအမြန်းကို ခါးစည်းခံနိုင်သော်လည်း မိမိ၏ မိခင်ကြီးသည် အသက်ကြီးမှ ထိုသို့ အစစ်အဆေးခံရခြင်းအတွက် အလွန်စိတ်မကောင်းဖြစ်ကြောင်း၊ ထို့ကြောင့် ဆက်လက်ပြီး ဖိအားမခံရစေရန် နောက်နောင်တွင် လာမတွေ့တော့ကြောင်း လိုအပ်တာကိုတော့ မှာနိုင်ကြောင်း သူနှင့် တွေ့ခွင့်ရသည့်အချိန်တွင် ပြောကြားခဲ့ပြီး ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်ကလည်း သူနားလည်ကြောင်း သူ့သားများကိုသာ ကောင်းစွာ ကျွေးမွေးပြုစုပါရန် တောင်းပန်စကားဆိုသည်။ ခင်စန္ဒာကလည်း စိတ်ချပါ၊ ဒီအတွက် မစိုးရိမ်ပါနဲ့ဟု မျက်ရည်ဝိုင်းလျက် အာမခံသည်။ သူ့ကိစ္စကြောင့် ယောက္ခမဖြစ်သူ ဗိုလ်မှူးချုပ်စိုးမြင့်သည် ပင်စင်ယူသည်အထိ ရာထူးမတက်တော့ချေ။
ထိုတွေ့ဆုံမှုသည် ခင်စန္ဒာအတွက် မိမိ၏ ချစ်လင်ကို နောက်ဆုံးတွေ့ဆုံခွင့်ရခြင်းဟုသာ သိလျှင် မည်သို့ခံစားရမည်မသိပေ။ ထို့အတူ ဗိုလ်ကြီးဝင်းဗိုလ်အနေနှင့် မိမိမပြန်လမ်းသို့ သွားရတော့မည့် ခရီးဖြစ်သည်ကို သိလျှင် မည်သည့်စကားမျိုးကို မိမိသားများအတွက် မှာခဲ့မည်နည်းဆိုသည်မှာ တွေးယူရမည့်အရာများသာ ဖြစ်သည်။ စစ်ဗိုလ်တစ်ယောက် အမှန်တရားအတွက် ပြည်သူတို့ ကောင်းကျိုးအတွက် မြန်မာပြည်ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် အပြုသဘောဆောင် ကြိုးစားဆောင်ရွက်မှုကြောင့် မိမိအမှုထမ်းဆောင်ခဲ့သည့် တပ်မတော်အစိုးရမှ ပြင်းထန်သော အပြစ်ဒဏ်ကို ချမှတ်ခြင်းခံရသည်မှာ ဝမ်းနည်းစရာကောင်းသလို ကိုယ်ချင်းစာတရားများ ကင်းမဲ့လျက် အတ္တကြီးစိုးနေသော အချိန်ကာလတစ်ခု၏ အရုပ်ဆိုးအကျည်းတန် ပုံရိပ်တစ်ခုဟုဆိုက မှားမည်မထင်။
၁၉၉၉ ခုနှစ်မှာ ကိုဝင်းဗိုလ်ကို အင်းစိန်ထောင်တိုက်သစ်သို့ ပို့လိုက်သည်။ ထိုတိုက်သစ်တွင် ကိုငြိမ်းသစ်တို့က ရှိသည်။ သူ မည်သူမည်ဝါဖြစ်သည်ကို မသိသော်လည်း သူက ဘေးအခန်းရှိ နိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားများအခန်းတွင် လူဘယ်နှယောက်ရှိသည်ကို ဝါဒါအား မေးမြန်းပြီး သူ့အား ထောင်ဦးစီးအရာရှိက ဝယ်ပေးလိုက်သည့် ကော်ဖီမစ်အထုပ်များကို ပေး၍ လူစေ့ ကော်ဖီတိုက်ခဲ့သည်ဟု ကိုငြိမ်းသစ်က ပြောပြသည်။ ထောင်ဦးစီးအရာရှိသည် ကိုဝင်းဗိုလ် ဗိုလ်ကြီးဘဝက တပ်ထဲရှိ သူ့လက်အောက် အရာရှိခံ ဗိုလ်တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ ကိုဝင်းဗိုလ်၏ ရိုးသားတည်ကြည်မှု လက်အောက်ငယ်သားများကို ကြင်နာစွာ ဆက်ဆံမှုကြောင့် လေးစားသမှုနှင့် အကူအညီပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ ငတ်ပြတ်နေသော ကိုငြိမ်းသစ်တို့ နိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားများအတွက် ထိုအလှူသည် မမေ့နိုင်စရာ ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။
ဗိုလ်ကြီးဟောင်း ကိုဝင်းဗိုလ်၏ နောက်ဆုံးနေ့များ
ကိုဝင်းဗိုလ်ကို အာဏာပိုင်များက ကိုငြိမ်းသစ်တို့နှင့်အတူ မော်လမြိုင်ထောင်သို့ ပို့ခဲ့ပြီး ထိုထောင်တွင် ကိုငြိမ်းသစ်နှင့် စတင် သိကျွမ်းခင်မင်ခဲ့ကြသည်။ သူ ထောင်ရောက်စက ကိုငြိမ်းသစ်တို့နေသော နိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားများရှိရာ တိုက်တွင် ထားသည်။ ထိုအချိန် မော်လမြိုင်ထောင်တွင် ကလေးစစ်သားများရှိနေသည်။ အသက်မပြည့်သေးဘဲ အတင်းအကျပ် စစ်တပ်ထဲသို့ ထည့်သွင်းခဲ့ပြီး ကလေးအရွယ်နှင့် မမျှအောင် ဝမ်းခတိုက်ပွဲ၊ မဲသဝေါတိုက်ပွဲ၊ ဖလူးတိုက်ပွဲ စသည့် ရှေ့တန်းစခန်းများတွင် တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင်များနှင့် တိုက်ခိုင်းသည့်အခါ သေကျေထိခိုက်ရသူများ ရှိသလို၊ ထိုသို့ အဖြစ်ဆိုးကို မြင်ရသည့်အတွက် ထွက်ပြေးကြရာ ကလေးစစ်သား အများအပြားမှာ တပ်ပြေးများအဖြစ် မော်လမြိုင်ထောင်နှင့် မြန်မာပြည်အနှံ့ထောင်များတွင် ထောင်ကျနေကြသည်။
စာရေးသူတို့ ကျောင်းသားတပ်မတော် ဝမ်းခစခန်းတွင်ရှိစဉ် တပ်မတော်မှ နွေးဦးထိုးစစ်ကို စတင်ဆင်နွှဲသည့်အခါ ကလေးစစ်သား အများအပြား ရာနှင့်ချီ၍ သေကျေခဲ့ရသည်။ အကြောင်းမှာ ကလေးစစ်သားများကို သေနတ်မပေးဘဲ လွယ်အိတ်များတွင် လက်ပစ်ဗုံး ထည့်ပေးပြီး ရှေ့တန်းသို့တက်ပြီး ကျောင်းသားတပ်မတော်နှင့် ကေအင်ယူတပ်များ၏ စခန်းကို လက်ပစ်ဗုံးနှင့် တက်ပစ်ခိုင်းသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ နောက်မှ ဆာဂျင်ဆရာကြီးများနှင့် ကွပ်ကဲနေသော စစ်ဗိုလ်များက ခိုင်းစေသဖြင့် နောက်ကျည်ရန်ကို ကြောက်ကြောက်နှင့် တက်လာရပြီး ရှေ့ကျည်မှန်၍ သေကျေကြရခြင်းဖြစ်သည်။ မိမိတို့တပ်က ကတုတ်များတွင် နေရာယူထားပြီး တက်လာသူများကို သတ်ကွင်းအတွင်း ပစ်ခတ်သဖြင့် အများအပြား သေကျေကြခြင်းဖြစ်သည်ကို စိတ်မကောင်းစွာ တွေ့ကြုံရသည်။ ကိုယ်က မပစ်လျှင် သူတို့ကလက်ပစ်ဗုံးနှင့် ထုခြင်းကိုခံရမည်ဖြစ်၍ မပစ်ချင်သော်လည်း အသက်လုရသည့်တိုက်ပွဲဖြစ်သဖြင့် ပစ်ရသည်။ အသက်မပြည့်သေးဘဲ စစ်ထဲ အတင်းဆွဲသွင်းခံရပြီး၊ ထွက်ပြေးသည့်အခါ စစ်ဥပဒေဖြင့် စစ်ပြေးများအဖြစ် ထောင်ထပ်ကျရသည့် ကလေးငယ်များဘဝကို ကယ်တင်မည့်သူ မရှိချေ။ ထောင်ထဲတွင် ထိုကလေးစစ်သားများထဲမှ ငယ်ရွယ်ပြီး ချောမာလှပသူများ အသားဖြူသူများကို ထောင်ရာဇဝတ်သားများ၏ လိင်အကြမ်းဖက်ခြင်းကို ခံကြရပြန်သည်။ ထိုကလေးစစ်သားများကို ရာဇဝတ်သားများက “စစ်သမီးများ” ဟု ခေါ်ကြသည်။
ရာဇဝတ်သားတစ်ဦးသည် ကလေးစစ်သား နှစ်ဦးအား အနိုင်ကျင့် အဓမ္မပြုကျင့်လျက်ရှိပြီး ထိုသူသည် အဆောင်တန်းစီးလည်း ဖြစ်နေပြန်သည်။ အဆောင်တန်းစီးဆိုသည်မှာ အဆောင်တစ်ခုလုံးရှိ အကျဉ်းသားများ အားလုံးကို အုပ်ချုပ်ရသည့် အကျဉ်းသားအရာရှိ ဖြစ်သည်။ ထိုသူက ကလေး ၂ ယောက်အား သူ့တစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် ထားပြီး ပြိုင်တူပြုကျင့်သည်ဟု ဆိုသည်။ ထိုကိစ္စကိုနိုင်ကျဉ်းထဲမှ လူဝတ်လဲခံရသည့်ဘုန်းကြီးဖြစ်သူ ဦးမဉ္ဇူ (လူအမည်ဦးနေဝင်း)က မြင်သည့်အတွက် ပေါက်ကြားသွားသည်။ ဦးနေဝင်းကို “ကိုးလေးလုံးဘုန်းကြီး”အဖြစ် ထိုင်းနယ်စပ်မှ နိုင်ငံရေးသမားများကသိကြသည်။ ကလေးငယ် နှစ် ယောက်ကလည်း အလွန်ကြောက်ရွံ့နေကြသည်။ တန်းစီးဆိုသူသည် ထောင်အာဏာပိုင်၏ လူယုံဖြစ်သဖြင့် ထိုကလေးငယ်များကို မည်သူမျှ မကယ်တင်ရဲကြချေ။
ထိုကလေးငယ် နှစ်ယောက်သည် ဗိုလ်ကြီးဟောင်းတစ်ဦးဖြစ်သည့် ကိုဝင်းဗိုလ်ကို သူတို့ကို ကယ်တင်ပေးရန် လူကြုံဖြင့် အားကိုးတကြီး တိုင်ကြားသဖြင့် ကိုဝင်းဗိုလ်က ယင်းကိစ္စကို ထောင်ပိုင်အား တင်ပြမည်ဟု ပြောပြီး ကိုငြိမ်းသစ်နှင့်တိုင်ပင်သည်။ ကိုငြိမ်းသစ်က ထောင်ပိုင်တစ်ယောက်တည်း သွားပြောလျှင် ဘာမှမထူး ထောက်လှမ်းရေးနှင့် တွေ့ချင်သည်ဟု သတင်းပို့ပြီး ထိုကိစ္စကို ပြောမှရမည်ဟု အကြံပေးသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအကြံအတိုင်း သတင်းပို့သည်။ ထိုသို့ သတင်းပို့သဖြင့် ထောက်လှမ်းရေးကို ခေါ်ပေးရသည်။ သို့သော် ထောက်လှမ်းရေးကို တွေ့သောနေ့တွင် ထောင်ပိုင်ရှေ့တွင် တွေ့ရသည်။ ကိုဝင်းဗိုလ်က ထောင်တွင်းရှိ အသက်မပြည့်ဘဲ ထောင်ကျနေသည့် ကလေးစစ်သား စစ်ပြေးများကိစ္စကို တပ်မှ တာဝန်ယူ ကာကွယ်ပေးရန် တင်ပြသည်။ ထိုသို့ မိမိထောင်တွင်း ဖြစ်ပျက်နေသော အခြေအနေကို ထောက်လှမ်းရေးက သိသွားသဖြင့် သိက္ခာကျသည်ဟု ထောင်ပိုင်က အငြိုးထားသည်။
တစ်ညနေ ၅ နာရီ ၆ နာရီ ခန့်၊ ထောင်ထဲကကိစ္စကို ထောက်လှမ်းရေးကို ပြောရမလားဟု ဒုထောင်ပိုင် ဦးချစ်မောင်က ဦးဆောင်ပြီး ကိုဝင်းဗိုလ်နှင့် အခန်းဖော် ၃ ဦးကို သူ့တို့အခန်းမှ လက်ထိတ်ခတ်၍ ကြိုးတိုက်ထဲသို့ ခေါ်သွားသည်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် အခန်းမှ ကိုငြိမ်းသစ်က တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ ကိုဝင်းဗိုလ်တို့ကို ကြိုးတိုက်တွင် တစ်ယောက်တစ်ခန်း ထည့်ထားလိုက်သည်ဟု သိရသည်။ ထိုနေ့သည် ၂၀၀၀ ပြည့်နှစ်၊ သြဂုတ်လ ၂၆ရက်။ မိုးက ခပ်စိပ်စိပ် ရွာနေသည်။ လေကလည်း တစ်ချီတစ်ချီ ဝုန်းခနဲ ဝုန်းခနဲ ပြေးဆောင့်နေသည့် ညနေ ၇ နာရီခန့်တွင် ကြိုးတိုက်အတွင်းမှ ရိုက်နှက်သံများ ကြားရသည်ဟု ကိုငြိမ်းသစ်က ပြောပြသည်။ ကိုဝင်းဗိုလ်နှင့်အတူ အိုးစားတွဲ ၃ ဦးကိုလည်း ကြိုးတိုက်ထဲရှိ သီးခြားအခန်းထဲသို့ထည့်ပြီး တစ်ဦးစီကို ဝါးရင်းတုတ်တိုနှင့် ဝိုင်းရိုက်ကြသည်ဟု မျက်မြင်သက်သေများက ပြောကြသည်။
ကြိုးတိုက်ထဲရှိ ဘေးအခန်းရှိ ထောင်သားများက ယင်းအသံများကို အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ ကိုဝင်းဗိုလ်ကို ရိုက်သည့်အသံမှာ အငြိုးနှင့် ရိုက်ပုံရသည်ဟု ပြောပြသည်။ ရိုက်သံသည် အလွန်ပြင်းပြီး ရိုက်လိုက်တိုင်း အလွန်နာကျင်စွာဖြင့် “အု” “အင့်” “ဂုတ်ဂုတ်” ဆိုသည့် အသံများကို ကြားနေရသည်ဟု ဘေးအခန်းရှိ ထောင်သားများက ပြောပြသည်။ နာမည်ခေါ်လျှင် “ရှင်”ဟု ထူးခိုင်းသည်ကို ကိုဝင်းဗိုလ်က မထူးသဖြင့် ပိုပြီး ဝိုင်းရိုက်ကြရာ လက်လွန်သွားသည်ဟု သိရသည်။ ရိုက်နှက်ပြီး ယင်းအခန်းထဲမှာပဲ ထားခဲ့ကြသည်။ ကိုဝင်းဗိုလ်က “ရေပေးပါ” “ရေပေးပါ”ဟု ရေတောင်းသံနှင့် ညည်းသံများကို ဘေးခန်းမှသူများက ကြားသဖြင့် ရေသွားတိုက်သည့်အခါ အသက်မရှိတော့ဟု သိရသည်။
ကိုဝင်းဗိုလ် သေဆုံးသွားကြောင်း သတင်းပို့လျှင် ထောင်မှနေ၍ မော်လမြိုင်ဆေးရုံသို့ ပို့ဆောင်ရာ ဆရာဝန်က “အသေလာပို့တာ လက်မခံနိုင်ဘူး” ဟု ဆိုပြီး မြို့နယ်ဆရာဝန်နှင့် ထောင်ပိုင်တို့ စကားများခဲ့သည်ဟု သိရသည်။ ဤကိစ္စပေါ်သွားမည် ဆိုသဖြင့် ထောင်ဝင်စာ ၂ ပတ် ပိတ်လိုက်သည်။ ၃ ပတ် ခန့်ကြာ ထောင်ထဲတွင် ဆူဆူပူပူ ဖြစ်လာကြပြီး “ခင်ဗျားတို့ဘာသာ လက်လွန်တာ ကျွန်တော်တို့နဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူး ဘာလို့ထောင်ဝင်စာဖြတ်တောက်တာလဲ” ဟု မေးမြန်းမှ ထောင်ဝင်စာကို လူတွေ့ခွင့်မရဘဲ ပါဆယ်သာ ခွင့်ပြုခဲ့သည်။ ကိုဝင်းဗိုလ်သည် ထောင်အာဏာပိုင်များ၏ ရိုက်နှက်မှုကြောင့် ၂၀၀၀ ပြည့်နှစ်၊ သြဂုတ်လ ၂၆ ရက်နေ့တွင် မော်လမြိုင်ထောင်တွင် ကျဆုံးခဲ့ရသည်။
ကိုဝင်းဗိုလ်နှင့်အတူ အရိုက်ခံရသူ ၃ ယောက်ကို နောက် ၇ လခန့် အကြာတွင် တွေ့ရသည့်အခါ ထိုသူတို့၏ ကိုယ်တွင် အညိုအမည်းအရာများ အမည်းစင်းကြောင်းများက ထင်ထင်ရှားရှား ရှိနေဆဲ ဖြစ်သည်ကို ချောက်ချားစွာ တွေ့ရသည်ဟု ကိုငြိမ်းသစ်က ဆိုသည်။ ထိုသူတို့က သူတို့အနေနှင့် အသေမခံနိုင်သောကြောင့် အမည်ခေါ်သည့်အခါ ကြောက်ကြောက်နှင့် “ရှင်” ထူးခဲ့ရကြောင်း၊ အခန်းထောင့်တွင် ကပ်နေ၍ တုတ်ချက်များမှ သက်သာခဲ့ကြောင်း ပြောခဲ့ကြသည်။ ရိုက်အသတ်ခံခဲ့ရသည့် ကိုဝင်းဗိုလ်၏ ရုပ်အလောင်းကို မည်သူမျှ မတွေ့ရသလို မည်မျှ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက် ပြင်းထန်စွာ ရှိနေမည်ကို သူ့လောက် မရိုက်မခံရသူများ၏ ၇ လအကြာတွင် ကျန်ရှိနေသည့် ဒဏ်ရာများက သက်သေပြချက်များပင် ဖြစ်သည်။ ကိုဝင်းဗိုလ်သည် မည်သည့်ဒဏ်ရာဖြင့် သေဆုံးခဲ့သည်ဆိုသည့် အချက်အလက်ပြသမှု မရှိ၊ ကျူးလွန်သူများကို အရေးယူမှု မရှိ၊ ဗုဒ္ဓဘာသာအရ အမျှပေးဝေမှု မရှိဘဲ လူမသိသူမသိ ဆွေမျိုးဉာတိ မပါဘဲ တိတ်တဆိတ် ဖျောက်ဖျက် သင်္ဂြိုဟ်လိုက်ကြသည်။
ဒုထောင်ပိုင် ဦးချစ်မောင်သည် သူ့ဝါဒါများကို အကျဉ်းသားအား မှောက်၍ ချုပ်ခိုင်းထားပြီး အကျဉ်းသား၏လည်ပင်းကို စစ်ဖိနပ်နဲ့ နင်းပြီး ရိုက်တတ်သူအဖြစ် နာမည်ကြီးသည်။ အမေရိကန်မှာ ဂျော့ဖလွိုက်ကို ပုလိပ်အရာရှိက လည်ပင်းကို ဒူးနှင့် ထောက်ပြီး ဖိထားသည့်အခါ “ကျနော် အသက်ရှူလို့ မရတော့ဘူး” ဟု ပြောရင်း အသက်ထွက်သွားသည့် အဖြစ်ကြောင့် အမေရိကန်တစ်ပြည်လုံး ထကြွလာပြီး “လူမည်းအသက်လည်း အရေးကြီးပါတယ်” ဟု ဆန္ဒပြအဓိကရုဏ်းများ ဖြစ်ခဲ့သည်မှာ ကိုဝင်းဗိုလ်အဖြစ်က မြန်မာပြည်မှာ ဂျော့ဖလွိုက်ထက်စောပြီး ဖြစ်ခဲ့သည်ဟု ဆိုရပေမည်။
ယင်းကိစ္စကို အထိမ်းအမှတ်အဖြစ် ကိုဝင်းဗိုလ် ကျဆုံးသည့်နေ့တိုင်း ပထမ ၃ နှစ်အထိ ယင်းနေ့ရက်တွင် သီချင်းမဆို၊ ချက်မထိုး၊ ညစာမစား ဆိုပြီး ကိုဝင်းဗိုလ်ကို ဂုဏ်ပြုသည့်အနေနှင့် ကိုငြိမ်းသစ်တို့ နိုင်ကျဉ်းတွေ ထောင်ထဲတွင် နေခဲ့ကြသည်။ ၄ နှစ်မြောက်နေ့တွင် မြန်မာနိုင်ငံအကျဉ်းသားများနေ့ဟု ဆိုပြီး အဖွဲ့ဝင် ၈ ဦးနှင့် တိတ်တဆိတ် ဖွဲ့လိုက်ကြသည်။ အခြားနိုင်ကျဉ်းများကိုပင် လုံခြုံရေးအရ အသိမပေးခဲ့ချေ။ ထောင်ထဲတွင် ၃ နှစ်ဆက်တိုက် ကျင်းပနိုင်ခဲ့သည်။ ကိုဝင်းဗိုလ်ကို လူမဆန်စွာ ရိုက်နှက်သတ်ဖြတ်သူတွေ မည်သူမျှ အပြစ်ပေးခြင်း မခံရဟု သိရသည်။ ကိုဝင်းဗိုလ်၏ သတင်းပို့မှုကြောင့် စစ်ပြေးကလေးစစ်သားလေးများအား လိင်အကြမ်းဖက်နေမှုကို ထောက်လှမ်းရေးမှ ဝင်ရောက် စစ်ဆေးလာပြီး အရေးယူမှုများ လုပ်လာခဲ့သည့်အတွက် နောက်နောင်တွင် ကလေးစစ်သားများကို ရာဇဝတ်သားများနှင့် ခွဲခြားထားပြီး ကာကွယ်နိုင်ခဲ့သည်။
ကိုဝင်းဗိုလ်က ကိုငြိမ်းသစ်ကို ထောင်ထဲတွင် ရယ်စရာတစ်ခု ပြောခဲ့သေးသည်။ မိမိဇနီးသည်နှင့် လက်ထပ်ရန် ဗိုလ်ချုပ်ထွန်းကြည်က လာရောက်ကမ်းလှမ်းသည့် ဗိုလ်မှူးသည် ရှမ်းပြည်တွင် လေယာဉ်ပျက်ကျရာတွင် ပါသွားပြီး သေဆုံးသွားခဲ့ကြောင်း ထို့ကြောင့် သူ့ဇနီးသည် အကယ်၍ သူ့ကို မယူဘဲ ထိုသူနှင့် လက်ထပ်လိုက်လျှင် စောစောစီးစီး မုဆိုးမဖြစ်သွားဖွယ်ရှိကြောင်း ရယ်ရယ်မောမော ပြောဆိုခဲ့သည်ဟု ဆိုသည်။ သူလည်း မကြာခင် ရိုက်သတ်ခံရတော့မည်။ သူ့ဇနီးဖြစ်သူလည်း မကြာခင် မုဆိုးမဖြစ်တော့မည်ဟု ကိုဝင်းဗိုလ်တစ်ယောက် တွေးမထားမိခြင်းမှာ ကြေကွဲဖွယ်ရာပင်ဖြစ်သည်။
ကိုဝင်းဗိုလ်သည် စစ်ဗိုလ်တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ပြည်သူများ ဆင်းရဲနွမ်းပါးမှုမှ လွတ်ငြိမ်းအောင် ကြိုးစားခဲ့ပြီး မတရား ဖိနှိပ်ခံနေရသူများဘက်မှ ရပ်တည်ခဲ့သည့် အမှန်တရားကို ချစ်မြတ်နိုးသော ငြိမ်းချမ်းရေးသမားတစ်ဦးသာ ဖြစ်သည်။ သူသည် အစိုးရကို ဆန့်ကျင်နေသည့် နိုင်ငံရေးသမားမဟုတ်၊ ကွန်မြူနစ်မဟုတ်၊ ဗကသမဟုတ်၊ NLD မဟုတ်၊ ပြည်သူကို ဖိနှိပ်နေသည့် တပ်မတော်မှ မတရားစွပ်စွဲခံရပြီး အပြစ်မရှိဘဲ တပ်မှ အထုတ်ခံသည့် တပ်မတော်သားတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် သူသည် အကျဉ်းထောင်များတွင် မတရား ဖမ်းဆီးခံရပြီး ထောင်ကျနေသည့်သူများ လွတ်မြောက်ရေးအတွက်ကိုလည်း တောင်းဆိုမှုတွင် ထည့်ထားခဲ့ပြီး ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်တို့၏ ပါတီနှင့် စစ်အစိုးရကို စေ့စပ်ညှိနှိုင်းကြရန် အပြုသဘောဆောင်သည့်စာကို ရိုးသားစွာ ထုတ်ခဲ့သူတစ်ဦးသာ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူကျဆုံးခဲ့သောနေ့ကို မြန်မာနိုင်ငံအကျဉ်းသားများအားလုံးကို ကိုယ်စားပြုသည့်အနေနှင့် ထုတ်သင့်သည်ဟု ကိုငြိမ်းသစ်က အဆိုပြုခဲ့ပါသည်။
ကိုငြိမ်းသစ်က “အရင် ဒီမိုကရေစီခရီးကြမ်းမှာ လှုပ်ရှားရုန်းကန်ခဲ့ကြသူတွေရဲ့အကြောင်းကို ဖတ်ကြရပါတယ်။ သူတို့တတွေရဲ့ တိုင်းပြည်ချစ်စိတ်၊ စွန့်လွှတ် အနစ်နာခံခဲ့တဲ့စိတ်တွေကို ကျွန်တော်တို့တန်ဖိုးထားပြီး ဒီတန်ဖိုးထား ဂုဏ်ယူတဲ့ စိတ်တွေနဲ့ပဲ တိုင်းပြည်အကျိုးကို ဆတက်ထမ်းပိုး ထမ်းရွက်ကြရမှာ ဖြစ်ပါတယ်” ဟု ပြောကြားခဲ့သည်။
ကိုဝင်းဗိုလ်တစ်ယောက် ကျွတ်လွတ်ပြီး ကောင်းတဲ့ဘုံကို ရောက်ပါစေ၊ ဝဋ်ကြွေးရှိရင်လည်း ဒီဘဝနဲ့ ကျေပါစေ။ ကိုဝင်းဗိုလ်ရဲ့သား ၃ ယောက်လည်း ဒီစာကို ဖတ်ပြီး သူတို့၏ ဖခင်ကြီးအတွက် ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားနိုင်ပါစေဟု ဆန္ဒပြုရင်း မသိမကျွမ်းခဲ့သော်လည်း ကိုဝင်းဗိုလ်ရဲ့ အမှန်တရားအတွက် ရပ်တည်ပြီး အနစ်နာခံ၊ အသက်စွန့် ဆောင်ရွက်ချက်များကို ဤဆောင်းပါးနှင့် လေးစားစွာ ဂုဏ်ပြုလိုက်ပါသည်။
***
ထွန်းအောင်ကျော် (၇၄ မျိုးဆက်)