ကိုဗစ်ကပ်ဆိုးကြားတွင် စေတနာဖြင့် ဝန်ကိုကူထမ်းကြသူများ

ဒေသတွင်း သို့မဟုတ် နိုင်ငံတကာဘောလုံးပွဲစဉ်များ လက်ခံကျင်းပရချိန်မျိုးတွင် ဘောလုံးပွဲကြည့်ရှုသူပရိသတ်များ၏ အော်ဟစ်အားပေးသံများဖြင့် စည်းကားနေတတ်သည့် ရန်ကုန်တိုင်း သင်္ဃန်းကျွန်းမြို့နယ်အတွင်းရှိ သုဝဏ္ဏဘောလုံးကွင်းသည် ယခုနှစ်တွင်တော့ ကိုဗစ်နိုင်တင်း (Covid-19) အတည်ပြုလူနာများအတွက် ယာယီဆေးရုံနေရာအဖြစ် အသွင်ပြောင်း ဖြစ်တည်နေသည်။ 

ခုတင် ၁,၀၀၀ ဆံ့ ယာယီဆေးရုံ ဧရာဝတီစင်တာအနီး တစ်ချက်တစ်ချက်ထွက်ပေါ်လာသည့် ဆေးရုံကားသံများ၊ အဆောက်အအုံများ၏ အဝင်ဝတွင် “တားမြစ်နယ်မြေ” ဟု ရေးသားထားသည့် အနီရောင် သတိပေးဆိုင်းဘုတ်များက မြင်တွေ့ရသူတို့ကို စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်စေသည်။ 

ဘောလုံးကွင်း ပွဲကြည့်စင်ဘေးကပ်လျက်နေရာတွင် ယာယီဆောက်လုပ်ထားသည့် အထူးကြပ်မတ်ကုသဆောင် (ICU) ထဲတွင် အဖြူရောင် တစ်ကိုယ်ရေသုံးအကာအကွယ်ဝတ်စုံရှည် (PPE) များ ဝတ်ဆင်ထားသူများ ဥဒဟို ဝင်ထွက်သွားလာနေကြသည်။ ကိုဗစ်နိုင်တင်းရောဂါဒဏ်ကို အဆိုးရွားဆုံးခံစားနေရသည့် လူနာများအတွက် ကျန်းမာရေးနှင့် အားကစားဝန်ကြီးဌာနမှ တာဝန်ကျဝန်ထမ်းများနှင့် လုပ်အားပေးစေတနာ့ဝန်ထမ်းများက ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု ပေးနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ 

လူနာ ၁၆ ဦးဆံ့သည့် အဆိုပါအထူးကြပ်မတ်ကုသဆောင်ရှိ လူနာများအတွက် ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုပေးရသည့် စေတနာ့ဝန်ထမ်းများအနက် အသက် ၂၀ အရွယ် ကိုထွန်းအောင်လွင်လည်း ပါဝင်သည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ကိုဗစ်နိုင်တင်းအတည်ပြုလူနာများ စတင်တွေ့ရှိသည့် မတ်လကတည်းက ကိုထွန်းအောင်လွင်သည် ကိုဗစ်နိုင်တင်းတိုက်ဖျက်ရေးတွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းအဖြစ် ပါဝင်ခဲ့သူဖြစ်ရာ လူနာများနှင့်အတူ ကိုဗစ်နိုင်တင်းကို အနီးကပ်ရင်ဆိုင်လာရသည်မှာ ယခုဆိုလျှင် ၉ လ တိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ 

ပထမလှိုင်းကာလ မတ်မှ ဩဂုတ်လအတွင်း City Hotel၊ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် (လှိုင်) ဝင်းအတွင်းရှိ အမရာဆောင်၊ ရန်ကုန်စီးပွားရေးတက္ကသိုလ် (ရွာသာကြီး) စသည့် ကွာရန်တင်းစင်တာများ၌ စေတနာ့ဝန်ထမ်း လုပ်ကိုင်ခဲ့ပြီး ရောဂါပိုးတွေ့ရှိသူ နည်းပါးသွားသည့် ဩဂုတ်လတွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်ခြင်းကို ခေတ္တရပ်နားခဲ့ကာ အောက်တိုဘာတွင်မှ ပြန်လည်လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်ဟု ၎င်းက ဆိုသည်။ 

ပထမလှိုင်းကာလအတွင်း ရောဂါကူးစက်ခံရသူအရေအတွက်မှာ ဒုတိယလှိုင်းလောက် မများသည့်အတွက် စေတနာ့ဝန်ထမ်းများနှင့် ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းများမှာ ယခုလောက် မပင်ပန်းကြောင်း ၎င်း၏ တာဝန်ချိန်ပြီးဆုံး၍ ICU အခန်းမှ အထွက်တွင် ကိုထွန်းအောင်လွင်က Myanmar Now ကိုပြောသည်။ 

“အိမ်ကိုတော့ လွမ်းတာပေါ့။ အိမ်ထမင်း၊ အိမ်ဟင်းလည်း စားချင်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဒီလူနာတွေကို တွေ့တော့ မပြန်ချင်တော့ပါဘူး။ ဒီနေရာမှာ ကိုယ့်အဖေ၊ ကိုယ့်အမေသာဆိုရင်ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ပဲ လုပ်နေတာပါ” ဟု မှော်ဘီနည်းပညာတက္ကသိုလ်ကျောင်းသားသမဂ္ဂ၏ ပြင်ပဆက်ဆံရေးတာဝန်ခံလည်းဖြစ်သည့် ကိုထွန်းအောင်လွင်က ပြောသည်။ 

လူနာ ၁,၀၀၀ ဆံ့ ဧရာဝတီစင်တာ၌ ကိုထွန်းအောင်လွင်ကဲ့သို့ စေတနာ့ဝန်ထမ်းအင်အား ၃၀၀ ခန့်ရှိကာ ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာနမှ ဆရာဝန် ၅၀ ခန့်၊ သူနာပြု ၂၀၀ နီးပါးခန့် ဖြင့် နေ့စဉ်လည်ပတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ 

မြန်မာနိုင်ငံကဲ့သို့ ဖွံ့ဖြိုးမှုနောက်ကျ၍ ကျန်းမာရေးအသုံးစရိတ် အလွန်နည်းပါးသည့် နိုင်ငံမျိုးတွင် ကိုဗစ်နိုင်တင်းကမ္ဘာ့ကပ်ရောဂါကို ရင်ဆိုင်တိုက်ဖျက်ရေးလုပ်ငန်းစဉ်တွင် ကိုထွန်းအောင်လွင်တို့ကဲ့သို့ စေတနာ့ဝန်ထမ်းများ၏ အားမှာ အလွန်အရေးပါလျက်ရှိသည်။ 

ကပ်ရောဂါကာလ ကြာမြင့်လာပြီး အတည်ပြုလူနာအရေအတွက် များပြားနေသေးသည်နှင့်အမျှ ဆေးရုံများ၊ ကုသရေးစင်တာများ၊ ကွာရန်တင်းစင်တာများ၌ စေတနာ့ဝန်ထမ်းအင်အား တစ်နေ့တခြား နည်းပါးလာပြီး ဝန်နှင့်အား မမျှတသည့် အခြေအနေနှင့် ရင်ဆိုင်နေရသည်။ 

စေတနာ့ဝန်ထမ်းအား အများအပြား လိုနေသေး

ဒီဇင်ဘာလ ၂၉ အထိ ကျန်းမာရေးနှင့် အားကစားဝန်ကြီးဌာန၏ ထုတ်ပြန်ချက်များအရ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ကိုဗစ်နိုင်တင်းအတည်ပြု လူနာပေါင်း ၁၂၂,၀၀၀ ကျော် ရှိခဲ့ပြီး ယင်းတို့အနက် သေဆုံးသူ ၂,၆၀၀ ကျော် ရှိသည်။ လက်ရှိအချိန်တွင် နိုင်ငံတစ်ဝန်း ဆေးရုံနှင့် ကုသရေးစင်တာအသီးသီး၌ ကုသမှုခံယူနေဆဲလူနာ ၁၅,၀၀၀ ကျော် ရှိနေသေးသည်။ 

ဒီဇင်ဘာ ၁၉ မတိုင်မီအထိ တစ်ရက်လျှင် အတည်ပြုလူနာ ၁,၀၀၀ ကျော် ဓာတ်ခွဲစစ်ဆေးတွေ့ရှိနေခဲ့ရာမှ ဒီဇင်ဘာ ၁၉ နောက်ပိုင်းတွင် ၁,၀၀၀ အောက်ကျဆင်းလာသည်ကို တွေ့ရသည်။ ယမန်နေ့ (ဒီဇင်ဘာ ၂၈) စာရင်းအရ ၆၄၈ ဦးသာ ရှိသဖြင့် ပိုးကူးစက်မှုနှုန်းကျဆင်းလာပြီဖြစ်ကြောင်း ဝန်ကြီးဌာနစာရင်းများအရ သိရသည်။​

ရန်ကုန်တိုင်းအတွင်းရှိ ကိုဗစ်နိုင်တင်းလူနာများကို လက်ခံကုသပေးသည့် အစိုးရဆေးရုံများတွင် ခုတင်နေရာလုံလောက်မှု မရှိတော့သည့်အခါ ပုဂ္ဂလိကပိုင် ဧရာဝတီဖောင်ဒေးရှင်းက သုဝဏ္ဏဘောလုံးကွင်းနေရာကို ယာယီဆေးရုံအဖြစ် ရက်ပိုင်းအတွင်း ပြင်ဆင်ခဲ့ကာ စက်တင်ဘာလ ဒုတိယပတ်တွင် ကိုဗစ်လူနာများကို စတင်လက်ခံခဲ့သည်။ 

ကိုဗစ်နိုင်တင်းကပ်ဆိုးနှင့် အသက်လု တိုက်ပွဲရင်ဆိုင်နေရသည့် လူနာများထားရှိရာ စင်တာ၏ အထူးကြပ်မတ်ကုသဆောင်တွင် တာဝန်ကျသည့် စေတနာ့ဝန်ထမ်းများမှာ လူနာများ၏ အညစ်အကြေးများကို ကိုင်တွယ်သန့်ရှင်းပေးရပြီး လူနာများမှ ရောဂါပိုးကူးစက်ခံရနိုင်ခြေလည်း ပိုမိုများသည့်အတွက် ကိုထွန်းအောင်လွင်တို့ကဲ့သို့ အတွေ့အကြုံရှိ စေတနာ့ဝန်ထမ်းများကိုသာ ထားသည်။ 

ကိုဗစ်ကာလ စေတနာ့ဝန်ထမ်းအတွေ့အကြုံများသည်ဟု ဆိုသော်လည်း ကိုထွန်းအောင်လွင် အထူးကြပ်မတ်ကုသဆောင်အခန်းတွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်ရသည့် အတွေ့အကြုံမှာမူ ဧရာဝတီစင်တာသို့ ရောက်ရှိမှသာ ပထမဆုံးဖြစ်သည်။ 

“လုံးဝမထနိုင်တဲ့ လူနာတစ်ယောက်ပေါ့ ဝမ်းတွေသွားထားတာ။ ဝမ်းတွေသွားထားတာက တော်တော်ကြာနေပြီပေါ့။ အနံ့တွေက တော်တော်ကြီး ဆိုးနေပြီ။ ကျွန်တော်ကလည်း ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံဆိုတော့ ပျို့တက်လာတာပေါ့” ဟု ကိုထွန်းအောင်လွင်က ၎င်း၏ ပထမဆုံး ICU အတွေ့အကြုံကို ပြန်ပြောပြသည်။

ကိုဗစ်နိုင်တင်း ပထမလှိုင်းကာလ မတ်လတွင် ရန်ကုန်နည်းပညာတက္ကသိုလ် (မှော်ဘီ) ကျောင်းသားသမဂ္ဂ၏ Facebook စာမျက်နှာတွင် ရန်ကုန်တိုင်းလူငယ်ရေးရာကော်မတီက စေတနာ့ဝန်ထမ်းခေါ်ယူသည့်အကြောင်း မျှဝေထားသည်ကို တွေ့ရှိခဲ့ရာမှ ကိုထွန်းအောင်လွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းအလုပ်ကို လျှောက်ထားဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ 

သုဝဏ္ဏ​ဘောလုံးကွင်းဘေးရှိ ICU အခန်းတွင် လုပ်ကိုင်ရသော်လည်း တက္ကသိုလ်ရိပ်သာလမ်းရှိ အခန်းတစ်ခန်းတွင် ကိုထွန်းအောင်လွင်အပါအဝင် ဧရာဝတီစင်တာတွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်ကိုင်သူ ၁၀ ဦး အတူနေထိုင်ကြသည်။

နံနက် ၈ နာရီတွင် ဧရာဝတီစင်တာသို့ ဖယ်ရီကားဖြင့် သွားရပြီး ၈ နာရီခွဲတွင် ICU အခန်းထဲသို့ ရောက်ရှိကာ ၎င်းစောင့်ကြည့်ရသည့် လူနာများကို ထမင်းကျွေးခြင်း၊ အညစ်အကြေးများသန့်စင်ပေးခြင်း၊ အမှိုက်ပစ်ခြင်းတို့ ပြုလုပ်ပေးရသည်။ တစ်ကိုယ်ရေသုံးအကာအကွယ်ဝတ်စုံ (PPE) ကို လေးနာရီခန့်သာ ဝတ်ဆင်နိုင်သည့်အတွက် နေ့လယ် ၁၂ နာရီအချိန်တွင် ၎င်းနေရာတွင် အစားထိုးဝင်ရောက်မည့်သူနှင့် တာဝန်ချိန် လဲလှယ်ရသည်။ 

ICU အခန်းထဲတွင် မနက်ပိုင်း တာဝန်ထမ်းဆောင်ပြီးနောက် ICU အခန်းနှင့်ကပ်ရပ် စောင့်ကြည့်ခန်း (Cortrol Room) တွင် ည ၈ နာရီ အထိ ဆက်လက်လုပ်ကိုင်ရသည်။ ရောဂါကြောင့် သေဆုံးသွားသူများကို သယ်ယူပို့ဆောင်ရသည့် အခါများရှိသကဲ့သို့ တစ်ခါတစ်ရံတွင် အောက်စီဂျင်ဘူး သယ်ဆောင်ပေးရသည်များလည်း ရှိသည်။ 

အများအားဖြင့် ကိုထွန်းအောင်လွင်သည် ၎င်း၏ တစ်ရက်တာ တာဝန်ချိန် ၁၂ နာရီတွင် ICU အခန်းတွင် လူနာဝေယျာဝစ္စများလုပ်ပေးခြင်း၊ Control Room ရှိ ဆရာဝန်များနှင့် သူနာပြုများ၏ လိုအပ်ချက်များကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးရသည်သာ ပိုများသည်။ ည ၈ နာရီအချိန်တွင်တော့ တစ်နေ့တာ တာဝန်ချိန်ပြီးဆုံး၍ နေထိုင်ရာအခန်းသို့ ဖယ်ရီကားဖြင့် ပြန်ကြရသည်။ 

ကပ်ရောဂါကာလကြာမြင့်လာပြီး စေတနာ့ဝန်ထမ်းအရေအတွက် တစ်နေ့တခြား နည်းပါးလာချိန်တွင် ကိုထွန်းအောင်လွင်ကဲ့သို့ပင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းဘဝကို မစွန့်လွှတ်ဘဲ ကိုဗစ်နိုင်တင်းတိုက်ဖျက်ရေးကို ကျားကန်ပေးထားသူ နောက်တစ်ဦးမှာ မဟေမာန်စိုးဖြစ်သည်။ 

၂၉ နှစ်အရွယ် မဟေမာန်စိုးသည် အာရပ်စော်ဘွားများပြည်ထောင်စု (UAE) နိုင်ငံတွင် ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းအဖြစ် လုပ်ကိုင်နေခဲ့ရာမှ ဌာနေပြန်လိုသည့် မြန်မာနိုင်ငံသားများနှင့်အတူ ပထမလှိုင်းကာလတွင် မြန်မာနိုင်ငံသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာခဲ့သူ ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အောက်တိုဘာလနှောင်းပိုင်းမှစ၍ ဧရာဝတီစင်တာ၌ စေတနာ့ဝန်ထမ်းတစ်ဦးအဖြစ် လာရောက်လုပ်ကိုင်ပေးနေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

စင်တာရှိ လူနာများကို ထမင်းပို့ခြင်း၊ အမှိုက်သိမ်းခြင်း၊ အောက်စီဂျင်ဘူးသယ်ပေးခြင်းတို့ အပါအဝင် အောက်ခြေသိမ်းအလုပ်များကို လုပ်ကိုင်ပေးရသည်။ ယခင်က စေတနာ့ဝန်ထမ်းခေါ်ယူသည့် အခါတွင် လုပ်ကိုင်လိုသူ ၁၀၀ ဦးခန့်ထိ လာရောက် လျှောက်ထားကြသော်လည်း ယခုအခါတွင်တော့ စေတနာ့ဝန်ထမ်းဦးရေ ၂၀ ခန့် ရရှိရန်ပင် ခက်ခဲနေပြီဖြစ်သည်ဟု ၎င်းက ညည်းတွားသည်။

“တချို့တွေကလည်း အိမ်ပြန်သွားကြတာတွေလည်း ရှိလာကြပြီဆိုတော့ (စေတနာ့ဝန်ထမ်း) အားတွေက အများကြီးလိုနေတာပါ။ ကိုယ်ပြန်ရင် တစ်အားလျော့သွားမှာ စိုးရိမ်တာကြောင့် မပြန်ဖြစ်သေးတာပါ” ဟု စေတနာ့ဝန်ထမ်းများ လတ်တလော ရင်ဆိုင်နေရသည့် ပြဿနာကို မဟေမာန်စိုးက ရှင်းပြသည်။

ထိုကဲ့သို့ စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်ကိုင်လိုသူ နည်းပါးလာသည့်အတွက်ကြောင့် ယခင်က စေတနာ့ဝန်ထမ်း ၁၇ ဦး လုပ်ကိုင်ရသည့် လုပ်ငန်းများကို ယခုအခါ ၁၃ ဦးလောက်ဖြင့် ပြီးစီးအောင် ဆောင်ရွက်နေရသဖြင့် ဝန်နှင့်အား မမျှတဘဲ အများစုမှာ ပင်ပန်းနေကြပြီဖြစ်သည်ဟု မဟေမာန်စိုးက ဆိုသည်။ 

“အဓိကအခက်အခဲကတော့ အိမ်ကို လွမ်းတာပေါ့နော်။ အခုဆို အလုပ်တွေကလည်း ပြန်ခေါ်ပြီလေ။ အလုပ်တွေပြန်ခေါ်တဲ့အခါမှာ မသွားနိုင်တဲ့အတွက်ကြောင့် အလုပ်ပြုတ်မယ်။ အဲလိုမျိုးအခြေအနေတောင် ရှိပေမယ့် ဒီမှာ (ကိုဗစ်စင်တာမှာ) ဆက်နေချင်တာကြောင့် အဲဒီအခက်အခဲတွေကို ခဏရင်ဆိုင်နေရတာပေါ့” ၎င်းက ပြောသည်။ 

ကိုထွန်းအောင်လွင်နှင့် မဟေမာန်စိုးတို့ စေတနာ့ဝန်ထမ်းအဖြစ် ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးနေသည့် ဧရာဝတီကိုဗစ်ကုသရေးစင်တာမှာ ဧရာဝတီဖောင်ဒေးရှင်း၏ ကူညီထောက်ပံ့မှုနှင့် ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာနမှ ဝန်ထမ်းများ ပေါင်းစပ်ကာ ဖွင့်လှစ်ထားသည့် ကိုဗစ်နိုင်တင်းရောဂါ ကုသရေးဌာနတစ်ခုဖြစ်သည်။ စင်တာ၏ တာဝန်ခံမှာ ပုသိမ်ဆေးရုံကြီး၏ ဆေးရုံအုပ် ဒေါက်တာကောင်းမြတ်စိုး ဖြစ်သည်။

ကိုဗစ်နိုင်တင်းကုသရေးစင်တာများတွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းများသည် ဆေးရုံအထွေထွေလုပ်သားများ လုပ်ကိုင်ရသည့် အောက်ခြေသိမ်းအလုပ်များကို လုပ်ပေးကြရပြီး စင်တာများသည် ၎င်းတို့၏ လုပ်အားဖြင့် အဓိကလည်ပတ်နေရခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ဒေါက်တာကောင်းမြတ်စိုးက ဆိုသည်။ 

“ကျွန်တော်တို့ ဆရာဝန်တွေပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သူနာပြုတွေပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ Volunteer (စေတနာ့ဝန်ထမ်း) တွေပဲဖြစ်ဖြစ် ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားမှာကို တော်တော်လေး စိုးရိမ်မိပါတယ်” ဟု ၎င်းက ပြောသည်။ 

‘ခြေကုန်လက်ပန်းကျနေတယ်’

ကိုဗစ်နိုင်တင်းကုသရေးစင်တာများတွင် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ပေးကြသည့် စေတနာ့ဝန်ထမ်းများအနက် ဆေးပညာဖြင့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းနေသော်လည်း အစိုးရဝန်ထမ်းမဟုတ်သည့် ဆရာဝန်များလည်း ရှိသည်။ ယင်းစေတနာ့ဝန်ထမ်းဆရာဝန်များကို အဓိကခေါ်ယူပေးနေသည်မှာ မြန်မာနိုင်ငံဆရာဝန်အသင်း (MMA) ဖြစ်သည်။​

ကိုဗစ်နိုင်တင်းကုသရေးစင်တာများ၊ လူထုအခြေပြု အခမဲ့ဖျားနာဆေးကုခန်းများ၊ ကိုဗစ်ရောဂါဆိုင်ရာနှစ်သိမ့်ဆွေးနွေးပေးခြင်းများ၊ ကိုဗစ်နိုင်တင်းနှင့် ပတ်သက်သည့် Call Center များတွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းဆရာဝန် ၁,၀၀၀ နီးပါးက ကူညီဆောင်ရွက်ပေးနေကြသည်ဟု မြန်မာနိုင်ငံဆရာဝန်အသင်းဥက္ကဋ္ဌ ပါမောက္ခဒေါက်တာထင်အောင်စောက ပြောသည်။

ကပ်ရောဂါကာလရှည်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မူလလုပ်ငန်းခွင် ပြန်ဝင်နေရသူများလည်း ရှိသည့်အတွက် စေတနာ့ဝန်ထမ်းဆရာဝန်အရေအတွက် နည်းပါးလာပြီး လက်ရှိလုပ်ကိုင်နေကြသူများ ခြေကုန်လက်ပန်းကျလာမည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် အင်အားကို ချင့်ချိန်အသုံးပြုနိုင်ရန် စီစဉ်နေရသည်ဟု ၎င်းက ပြောသည်။

“ရေရှည်လုပ်ရမယ့် အလုပ်လို့ ကျွန်တော်တို့လည်း ယူဆပါတယ်။ စေတနာ့ဝန်ထမ်းတွေ ရေရှည်လုပ်နိုင်မယ့် အခြေအနေတစ်ခုကိုတော့ ဖန်တီးရတာပေါ့” ဟု ပါမောက္ခဒေါက်တာထင်အောင်စောက ပြောသည်။

သူနာပြုသင်တန်းကျောင်း (ရန်ကုန်) မှ နည်းပြတစ်ဦးဖြစ်သူ ဒေါ်ရီရီခိုင်နှင့် သူနာပြုကျောင်းသား ၃၀ ဦးခန့်သည် ယခုနှစ် မတ်လကတည်းကပင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းသူနာပြုများအဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်နိုင်ရန် ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာနထံ လျှောက်ထားခဲ့ပြီး မြန်မာ-ထိုင်း နယ်စပ်မြို့ဖြစ်သည့် မြဝတီတွင် သွားရောက်လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြသည်။ 

ထိုင်းနိုင်ငံရောက် မြန်မာရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမားများ၏ ပြည်တော်ပြန်ခရီးတွင် ကိုဗစ်နိုင်တင်းကူးစက်ခံထားရသူ ပါဝင်ခြင်းရှိမရှိ စစ်ဆေးပေးရသည့်အဖွဲ့တွင် ပါဝင်လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုအချိန်တွင်တော့ ဒေါ်ရီရီခိုင်နှင့် ၎င်း၏ကျောင်းသားအချို့မှာ ဧရာဝတီစင်တာတွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းအဖြစ် လာရောက်လုပ်ကိုင်ပေးလျက်ရှိသည်။ 

“ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းတွေလည်း နည်းပြီး Volunteer ( စေတနာ့ဝန်ထမ်း) တွေလည်း အင်အားတွေ တဖြည်းဖြည်းကျလာပြီ။ မရှိ ရှိတဲ့အင်အားနဲ့ Run (လည်ပတ်) နေကြရတယ်” ဟု ဒေါ်ရီရီခိုင်က Myanmar Now ကို ပြောသည်။

ကိုဗစ်နိုင်တင်းဆိုင်ရာ လုပ်ငန်းစဉ်များတွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းများ၏ ပါဝင်မှုကို အစိုးရအဆင့်က အသိအမှတ်ပြုအားပေးသည်ကို ပြသရန် နိုင်ငံတော်အတိုင်ပင်ခံပုဂ္ဂိုလ် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် ဦးဆောင်သည့် နိုင်ငံအဆင့် စေတနာ့ဝန်ထမ်းဦးဆောင်အဖွဲ့ကိုလည်း ဧပြီ ၂၅ တွင် ဖွဲ့စည်းခဲ့သည်။ 

ကိုဗစ်နိုင်တင်းဆိုင်ရာ အရေးပေါ်တုံ့ပြန်မှုများကို အစိုးရမူဝါဒနှင့်အညီ ဆောင်ရွက်နိုင်ရန်နှင့် စေတနာ့ဝန်ထမ်းများကို လေ့ကျင့်ပေးနိုင်ရန် ရည်ရွယ်သည့် အဆိုပါအဖွဲ့တွင် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က ဥက္ကဋ္ဌအဖြစ်ပါဝင်ပြီး လူမှုဝန်ထမ်းကယ်ဆယ်ရေးနှင့် ပြန်လည်နေရာချထားရေးဝန်ကြီး ဒေါက်တာဝင်းမြတ်အေး အတွင်းရေးမှူးအဖြစ် တာဝန်ယူထားသည်။ 

ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီးလူငယ်ရေးရာကော်မတီက ဦးဆောင်ဖွဲ့စည်းထားသည့် Volunteers for COVID-19 Yangon စေတနာ့ဝန်ထမ်းအဖွဲ့နှင့် လက်တွဲလုပ်ကိုင်နေသည့် စေတနာ့ဝန်ထမ်း ၁,၀၀၀ နီးပါးရှိပြီး ပထမလှိုင်းနှင့် ဒုတိယလှိုင်းအစကာလများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ယခုအချိန်တွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းရရှိရန် အနည်းငယ်အခက်အခဲရှိနေသည်ဟု ကော်မတီဝင် မခိုင်ခိုင်ဆွေမြင့်က ပြောသည်။ 

မခိုင်ခိုင်ဆွေမြင့်သည် Volunteers for COVID-19 Yangon အဖွဲ့တွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းခေါ်ယူခြင်းနှင့် ကိုဗစ်နိုင်တင်းကုသရေးစင်တာအလိုက် ဝန်ထမ်းခွဲဝေပေးရသည့် တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်သည်။

“ခုလောလောဆယ် အနေအထားမှာတော့ ကျွန်မတို့ ဒီဘက်မှာတော့ မျှတအောင် လုပ်နိုင်နေသေးတယ်။ တချို့နေရာလေးတွေမှာတော့ လူအင်အားလေး ထပ်ဖြည့်ရမယ့် နေရာမျိုးလေးတွေ ရှိပါတယ်။ ဟိုလိုမျိုး မနိုင်မနင်းကြီး ဝန်ထမ်းနေရတဲ့ အခြေအနေမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူးရှင့်” ဟု ၎င်းက ပြောသည်။

မခိုင်ခိုင်ဆွေမြင့်က ထိုသို့ဆိုသော်လည်း မြို့နယ်အခြေစိုက်စေတနာ့ဝန်ထမ်းအဖွဲ့အချို့မှာမူ ခြေကုန်လက်ပန်းကျလာပြီဖြစ်သည်ဟု ဆိုကြသည်။ 

ဗမာနိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာကျောင်းသားသမဂ္ဂများအဖွဲ့ချုပ်၏ ကျောင်းသားခေါင်းဆောင်ဟောင်းတစ်ဦးဖြစ်သူ ကိုမင်းသွေးသစ် ဦးဆောင်ဖွဲ့စည်းထားသည့် Together Thanlyin အဖွဲ့သည် ကိုဗစ်နိုင်တင်းကာလအတွင်း စေတနာဖြင့် ဝန်ထမ်းပေးနေသည့် အဖွဲ့အစည်းများအနက် တစ်ခုအပါအဝင်ဖြစ်သည်။ 

Together Thalyin အဖွဲ့သည် ကိုဗစ်နိုင်တင်းရောဂါဖြင့် ကွယ်လွန်သူများကို သယ်ဆောင်ပေးခြင်း၊ သံသယလူနာများကို ဆေးရုံနှင့် ကုသရေးစင်တာများသို့ ပို့ဆောင်ပေးခြင်းတို့ကို အဓိကထားလုပ်ဆောင်ပေးသည့် ရန်ကုန်တိုင်း သန်လျင်မြို့နယ်အခြေစိုက် စေတနာ့ဝန်ထမ်းအဖွဲ့တစ်ခု ဖြစ်သည်။

ကိုဗစ်နိုင်တင်း ပထမလှိုင်းကာလနှင့် ဒုတိယလှိုင်းအစပြုသည့် ကာလများတွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းအင်အား ၄၀ ကျော်ဖြင့် လုပ်ကိုင်ခဲ့ပြီး ယခုအခါတွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းအင်အားမှာ တစ်ဝက်ခန့်သာ ရှိတော့သည်ဟု ကိုမင်းသွေးသစ်က ပြောသည်။

“ခြေကုန်လက်ပန်းကျနေတယ်။ ပြီးတော့ အလုပ်တွေပြန်ပြီးတော့ ဖွင့်တဲ့အခါမှာ အင်အားလျော့သွားတယ်” ဟု ၎င်းက ပြောသည်။

ကပ်ရောဂါကာလအစပိုင်းတွင် အဖွဲ့၏ လုပ်ငန်းများတွင် လိုအပ်သည့်ပစ္စည်းများ လှူဒါန်းသည့် အလှူရှင်များစွာရှိသော်လည်း ယခုအခါတွင်မူ အလှူရှင်များကိုယ်တိုင်လည်း ခြေကုန်လက်ပန်းကျလာကာ အဖွဲ့ဘဏ္ဍာငွေ ခက်ခဲလာကြောင်း၊ မဖြစ်မနေသုံးစွဲရမည့် ကာကွယ်ရေးပစ္စည်းများမှလွဲ၍ ချွေချွေတာတာ သုံးစွဲနေရကြောင်း ကိုမင်းသွေးသစ်က ဖြည့်စွက်ပြောသည်။

“လုပ်ရင်းလုပ်ရင်းနဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စိတ်ပျက်လာတာက ကျွန်တော်တို့က နေ့တိုင်း အလောင်းတွေ သွားသယ်ပေးနေရတယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ဖက်မှာလည်း Mask မတပ်ဘဲနဲ့ လူအုပ်စုလိုက်ကြီး အပျော်သဘောနဲ့ သွားကြလာကြတာကို တွေ့ရတဲ့အခါကျတော့ အစိုးရရဲ့ ကိုဗစ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကိုင်တွယ်ပုံနည်းစနစ်ကို အားမလိုအားမရလည်း ဖြစ်လာတယ်” ဟု ကိုမင်းသွေးသစ်က ပြောသည်။