“သမီးကို အေးစေချင်လို့ ဂူသွင်းလိုက်တာ၊ ထပ်ပြီး အပူမပေးချင်တော့ဘူး”

အဖြူရောင် ခေါင်းတလားအတွင်းရှိ မီးလောင်ဒဏ်ရာ ဗရပွပိုင်ရှင် အသက်မဲ့ကိုယ်ခန္ဓာသည် ဓာတ်ပုံထဲရှိ မျက်လုံးနက်နက်၊ နှာတံပေါ်ပေါ် ဆံပင်ကိုခွဲချထားသည့် မိန်းမချောနှင့် တစ်ယောက်တည်းဆိုလျှင် ယုံနိုင်မည့်သူ ရှိမည် မဟုတ်ပါ။ သူသည် လွန်ခဲ့သောတစ်လခန့်က ခင်ပွန်းဟောင်း၏မီးရှို့နှိပ်စက်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသည့် အသက် ၂၃ နှစ် အရွယ် မလွင်မာဦးဖြစ်သည်။

ရန်ကုန်မြို့၊ တောင်ဒဂုံမြို့နယ်၊ ကန်သာယာလမ်း ကြာကန်ဘေးရှိ ကားဘော်ဒီရုံသည် မလွင်မာဦးခံစားခဲ့ရသော တစ်လကြာ ငရဲခန်း၏ အစပင်ဖြစ်သည်။ နံနက် ၄ နာရီကျော်အချိန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် မီးလုံးကြီးတစ်လုံးအဖြစ် အမှောင်ထုထဲ ပေါ်ထွက်လာခဲ့ပြီး ရေကန်ထဲသို့ ခုန်ချသွားခဲ့သည့်မြင်ကွင်းကို မျက်မြင်သက်သေများက ယခုအထိ မြင်ယောင်ဆဲဖြစ်သည်။

သူ့ကို မီးရှို့ခံရသည့်နေ့မှာပင် ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးသို့ တင်ပို့ကုသခဲ့သည်။ ကိုယ်ခန္ဓာ ၇၀ ရာခိုင်နှုန်းခန့် မီးလောင်ကျွမ်းခံခဲ့ရသည်မို့ မျှော်လင့်ချက်ရေးရေးသာ ရှိခဲ့သည်။ အနည်းငယ်ပြန်သက်သာသည့် အနေအထား မြင်ခဲ့ရသော်လည်း ၂၉ ရက်အကြာ ဆေးရုံကြီးမှာပင် ကွယ်လွန်ခဲ့ချိန်မှာတော့ အသက် ၆ နှစ်အရွယ် လူမမည် သမီးလေးတစ်ယောက်ကို ချန်ထားရစ်ခဲ့သည်။

မီးလောင်ခံရပြီး သေဆုံးခဲ့ရသည့် သမီးနှင့်ညီမဖြစ်သူကို မိဘနှစ်ပါးနှင့် အစ်ကိုဖြစ်သူတို့က မီးထပ်မရှို့ချင်တော့။ ဖေဖော်ဝါရီ ၁၁ ရက်နေ့ ရေဝေးသုသာန်မှာ နာရေးလုပ်တော့ မီးမသင်္ဂြိုဟ်တော့ဘဲ အုတ်ဂူသွင်းခဲ့ကြသည်။ မိန်းမချော၏ဓာတ်ပုံကို ကိုင်ထားသည့် အစ်ကိုဖြစ်သူက တစ်ဦးတည်းသော နှမလေးကိုကြည့်ရင်း “အေးချမ်းပါစေ” ဟု ဆုတောင်းသံနှင့်အတူ မလွင်မာဦးဖြစ်ခဲ့ဖူးသော ကိုယ်ခန္ဓာသည်လည်း အသင့်ပြင်ထားသည့် အုတ်ဂူအတွင်းသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။

ခေါင်းပေါ်မှာတော့ နေမင်းက ချစ်ချစ်တောက်ပူနေသည်။ သမီးလေးကို တအားချစ်သည့် ဖအေဖြစ်သူ ဦးဖိုးထောင်ရင်ထဲမှာလည်း မီးတောက်နေမည်ဟု ယုံကြည်ရသည်။ သို့သော် သူ့သမီးကိုတော့ သိပ်ကိုအေးချမ်းနေစေချင်သည်။

“သူကအပူနဲ့နေရတာကိုး။ အပူခံစားပြီး ဆုံးရှုံးသွားရတော့ အေးစေချင်တယ်။ အေးစေချင်လို့ ဂူသွင်းလိုက်တာ။ ထပ်ပြီး အပူမပေးစေချင်တော့ဘူး။ သူ့ကို ဂူသွင်း၊ အေးအေးချမ်းချမ်းလေးပေါ့” ဟု ဦးဖိုးထောင်က ပြောသည်။

သမီး၏အလောင်းကို ရေဝေးသုသာန်ခန်းမမှ ဂူသွင်းမည့်နေရာသို့ သယ်လာချိန်တွင် ဦးဖိုးထောင် သတိလစ် မေ့မြောသွားခဲ့သေးသည်။

ထိုသို့ သတိလစ်သည်မှာ ဒုတိယအကြိမ်ဖြစ်ပြီး သမီးဖြစ်သူကို မီးလောင်ဒဏ်ရာများဖြင့် ဆေးရုံကြီးတွင် စတွေ့လိုက်ရသည့် ဇန်နဝါရီ ၁၁ရက်နေ့တွင် ပထမအကြိမ် သတိလစ်မေ့သွားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ သမီးလေး၏မျက်နှာကို မကြည့်ရက်သဖြင့် လုံးဝမကြည့်တော့သည်မှာ သမီးလေးကွယ်လွန်ပြီး ရင်ခွဲရုံရောက်သည်အထိဟု ဆိုပါသည်။

“အခြေအနေက မကောင်းမှန်းတော့သိတယ်။ ဒီ(ရင်ဘတ်)ထဲမှာ အပေါက်ရှိမှန်းမသိဘူး။ ပတ်တီးတွေ ပတ်ထားတာကိုး။ ဒီအပေါက်ရယ်၊ လည်ပင်းကအပေါက်ရယ် ရင်ခွဲရုံရောက်မှ သိရတယ် ထုတ်ချင်းပေါက် အထဲကနှလုံးကို မြင်နေရတယ်လို့ ပြောတယ်” ဟု သူကြားခဲ့ရသည်များကို ပြန်ပြောသည်။

တောင်ဒဂုံမြို့နယ်၊ ၂၆ ရပ်ကွက်၊ မြို့မငြိမ်းလမ်းနေ ဦးဖိုးထောင်နှင့် ဇနီးဖြစ်သူတို့က အခွန်လွတ်ဈေးတွင် တံမြက်စည်းနှင့် ပလတ်စတစ်ပစ္စည်းများ ရောင်းချအသက်မွေးပြီး မိဘနှင့်အတူနေ မလွင်မာဦးက ယခုကိစ္စမဖြစ်ခင်အထိ ပါရမီဆေးရုံတွင် သူနာပြုအဖြစ် အလုပ်လုပ်ခဲ့သည်။

မလွင်မာဦးသည် အသက် ၁၇ နှစ်အရွယ်ကတည်းက ယခု ကွာရှင်းထားသည့် စိုးသူရ(ခေါ်)စိုးကြီးနှင့် ခိုးရာလိုက်ပြေးခဲ့သည်။ မိဘများ သဘောမတူသည့်ကြားမှ လက်ထပ်ခဲ့ပြီး သမီးတစ်ဦးထွန်းကားခဲ့သည်။ အသက် ၆ နှစ် ရှိပြီဖြစ်သည့် ကလေးကို မိခင်သေသည့်အကြောင်း မပြောထားဟု ဦးဖိုးထောင်က ပြောသည်။

“(မလွင်မာဦးက) ဖအေ မအေ အပေါ်တော့ နွဲ့ဆိုးဆိုးတာပေါ့ အငယ်ဆုံးလည်းဖြစ်တော့။ ယောက်ျားကိုလည်း အရမ်းချစ်တာ၊ အခု အသေခံပြီး ပတ်သက်သွားတာ” ဟု ဆိုသည်။

ယောက်ျားရပြီးနောက်ပိုင်းလည်း အမြဲလိုပင် အနိုင်ကျင့်နှိပ်စက်ခံခဲ့ရပြီး ၎င်းတို့မိသားစုဝင်များလည်း ပြဿနာမများလိုသဖြင့် သည်းခံခဲ့ရကြောင်း၊ စိုးသူရ(ခေါ်)စိုးကြီးမှာ ခါးတွင်ဓားတစ်ချောင်း အမြဲဆောင်ထားလေ့ရှိကြောင်း၊ အလုပ်အကိုင်မည်မည်ရရမရှိဘဲ သမီးဖြစ်သူက ရှာဖွေကျွေးမွေးခဲ့ရကြောင်း ဦးဖိုးထောင်က ဆိုသည်။

“သမီးတစ်ယောက် သားတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။ ကျွန်တော်တို့ မိသားစုက အရမ်းအေးချမ်းတာ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်တယ်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ တစ်ခါမှ ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း မဆက်ဆံဖူးဘူး” ဟု ဦးဖိုးထောင်က ပြောသည်။

မိဘများနှင့်အတူ နေထိုင်သည့် မလွင်မာဦးကို ၎င်းနှင့် လွန်ခဲ့သည့်တစ်နှစ်ခန့်က တရားဝင်ကွာရှင်းထားပြီး ဖြစ်သည့် ခင်ပွန်းဟောင်း စိုးသူရ(ခေါ်)စိုးကြီးက ဇန်နဝါရီလ ၁၁ ရက် နံနက် သုံးနာရီခွဲအချိန်တွင် လာခေါ်ခဲ့သည်။

ထိုနေ့နံနက် ၁၀ နာရီခန့်တွင် မလွင်မာဦး မီးလောင်ဒဏ်ရာ ရရှိထားကြောင်း စိုးသူရ(ခေါ်)စိုးကြီး၏ အစ်ကိုဝမ်းကွဲက ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားခဲ့သဖြင့် ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးသို့ လိုက်သွားရာ သမီးဖြစ်သူကို မီးလောင်ဒဏ်ရာများနှင့်အတူ ဦးဖိုးထောင်တို့ တွေ့ခဲ့ရသည်။

သမီးဖြစ်သူနှင့် ကွာရှင်းထားပြီးဖြစ်သော်လည်း စိုးကြီးက မကြာခဏ လာခေါ်လေ့ရှိပြီးလျှင် ထိုသို့ လာခေါ်တိုင်းလည်း စိတ်မချသဖြင့် နောက်က အမြဲလိုက်ချောင်းကြည့်သည်ဟု ဖခင်ဖြစ်သူက ဆိုသည်။

“အဲဒီနေ့က ဖြစ်ချင်တော့ ကျွန်တော်မလိုက်မိဘူး၊ မစောင့်ရှောက်လိုက်ရဘူး။ အဲဒီလောက်ထိ ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ ထင်ကိုမထင်တာ” ဟု ယူကျုံးမရစွာပြောရင်း ငိုသည်။

အခင်းဖြစ်ပြီး ၂၉ ရက်အကြာ ယခုလ ၉ ရက် နံနက်စောစောပိုင်းတွင် ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီး၌ မလွင်မာဦး ကွယ်လွန်ခဲ့ပါသည်။ မကွယ်လွန်ခင်တွင်တော့ သူကြုံခဲ့ရသည့်ဖြစ်စဉ်ကို ရဲထံ ထွက်ဆိုနိုင်ခဲ့ပါသည်။

အမှုဖြစ်သည့် နံနက်တွင် စိုးကြီး အိမ်သို့ရောက်လာပြီး တောင်ဒဂုံမြို့နယ်၊ ကန်သာယာလမ်းအနီး ကြာကန်ဘေးရှိ ကားဘော်ဒီရုံသို့ မလွင်မာဦးကို ခေါ်ဆောင်သွားကြောင်း၊ ကားဘော်ဒီရုံရောက်လျှင် စိုးကြီးက ၎င်းကို ဓာတ်ဆီလောင်းပြီး မီးရှို့ကြောင်း၊ အနီးရှိကြာကန်ထဲသို့ ခုန်ဆင်းပြီးမှ စိုးကြီးက ပြန်ဆယ်ပြီး ပဲခူးမြို့သို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်ဟု မလွင်မာဦးက ထွက်ဆိုခဲ့ကြောင်း ၂၆ ရပ်ကွက် ရာအိမ်မှူးတစ်ဦးဖြစ်သူ ဦးကျော်စွာသိန်းက ပြောပြသည်။

ပဲခူးဆေးရုံကြီးမှတစ်ဆင့် ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိချိန်တွင် နေ့လယ် ၁၂ နာရီခန့် ရှိပြီဟု ထိုရာအိမ်မှူးက ပြောပြသည်။ မလွင်မာဦး၏ ခင်ပွန်းဟောင်း အသက် ၃၇ နှစ်ခန့်ရှိသည့် စိုးသူရ(ခေါ်)စိုးကြီးကို အခင်းဖြစ်ပွားသည့်နေ့တွင်ပင် ရဲက ဖမ်းဆီး အမှုဖွင့်ထားပြီး အင်းစိန်ထောင်တွင်ထိန်းသိမ်းထားသည်။

အမှုကို တောင်ဒဂုံမြို့နယ်တရားရုံးက အပြင်းအထန်နာကျင်စေမှု ရာဇသတ်ကြီး ပုဒ်မ ၃၂၆ ဖြင့် လက်ခံခဲ့ရာမှ လူသေသွားသည့်အတွက် လူသတ်မှု ပုဒ်မ ၃၀၂ ဖြင့်ပါ ပြောင်းလဲဖွင့်လှစ်ခဲ့ပြီး လာမည့် ၂၁ ရက်နေ့တွင် အရှေ့ပိုင်းခရိုင်တရားရုံးသို့ တင်မည်ဟု အစ်ကိုဖြစ်သူ ကိုအောင်အောင်ဦးက ပြောသည်။

“အခု အသက်ဆုံးသွားပြီဆိုတော့ အမှုကိစ္စကိုပဲ ဖိအားပေးပြီးလုပ်သွားမယ်။ ရသလောက်ပုဒ်မတွေတပ်မယ်၊ ရသလောက်အခွင့်အရေးကို အသုံးချပြီး အဆုံးထိလုပ်သွားမယ်” ဟု ပြောသည်။ ရာဇသတ်ကြီးပုဒ်မ ၃၀၂ အပိုဒ်ခွဲ (၁) အပိုဒ်ခွဲငယ် (ခ) အရ မည်သူမဆို တင်ကူးကြံရွယ်ချက်ဖြင့် လူသတ်မှုကိုကျူးလွန်လျှင် ထိုသူကို သေဒဏ်ချမှတ်ရမည့်ပြင် ငွေဒဏ်လည်းချမှတ်နိုင်သည်ဟု ဖော်ပြပါရှိသည်။

အမျိုးသမီးများအနေဖြင့်လည်း အနိုင်ကျင့်ခံရပါက ကြောက်ရွံ့မနေဘဲ ကူညီချိတ်ဆက်ပေးမည့် အဖွဲ့အစည်းများထံ တိုင်တန်းဖို့လိုကြောင်း၊ မိမိအပေါ်မကောင်းသည့် အိမ်ထောင်ဖက် သမီးရည်းစားကို ဆက်မပေါင်းနိုင်ပါက ပြတ်ပြတ်သားသားဆုံးဖြတ်ပြီး ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ခြင်းသည် အငြိမ်းချမ်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ကိုအောင်အောင်ဦးက အကြံပေးသည်။

မလွင်မာဦး၏ဖြစ်ရပ်သည် မြန်မာနိုင်ငံမှာတော့ ရှိနေမှန်းလူတိုင်းသိပြီးဖြစ်ကြသည့် အမျိုးသမီးများအပေါ် အကြမ်းဖက်မှုဖြစ်စဉ် များစွာအနက်မှ ဟိုးလေးတကြော်ဖြစ်ခဲ့သည့် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်သာဖြစ်သည်။ မလွင်မာဦးကဲ့သို့ပင် အကြမ်းဖက်ခံရ၊ အနှိပ်စက်ခံရပြီး သေဆုံး သို့မဟုတ် ကိုယ်ဒဏ်ရာ၊ စိတ်ဒဏ်ရာရသည့် အမျိုးသမီးများစွာ လူမသိသူမသိ ရှိနေသေးမှန်း အသေအချာပြောနိုင်ပါသည်။

မြန်မာနိုင်ငံတွင် အမျိုးသမီးများအပေါ် အကြမ်းဖက်မှုအရေအတွက်၊ ဖြစ်ပွားသည့်အမျိုးအစားနှင့် မည်သူတို့ကကျူးလွန်နေသည်ကို သိပ္ပံနည်းကျကောက်ယူထားသည့် သုတေသနများမရှိသေးကြောင်း ကျားမရေးရာ တန်းတူညီမျှရေးကွန်ရက် (GEN) ၏ ဒါရိုက်တာ ဒေါ်မေစံပယ်ဖြူက ပြောသည်။ GEN သည် မလွင်မာဦးနာရေးသို့ လွမ်းသူ့ပန်းခွေလည်း ပို့ဆောင်ခဲ့သလို အဖွဲ့အစည်းဝန်ထမ်းအချို့လည်း လာရောက်ခဲ့သည်။

လက်ရှိတွင် ရဲစခန်းကို အမှုဖွင့်တိုင်ကြားသည့်စာရင်းများသာရှိပြီး ၎င်းတို့အနေဖြင့် အဆိုပါအချက်အလက်များကို လက်လှမ်းမမီဟု ဒေါ်မေစံပယ်ဖြူက ဆိုသည်။

“ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဖြစ်လို့သာ မီဒီယာကတစ်ဆင့် လူတွေကသိရတာ။ ကျူးလွန်တဲ့သူတွေက ထိရောက်တဲ့ပြစ်ဒဏ်ကို မရနိုင်ဘူး” ဟု ၎င်းက ပြောသည်။

မကြာသေးမီက မူကြမ်းထွက်ရှိထားသော အမျိုးသမီးများအပေါ်အကြမ်းဖက်မှုတားဆီးကာကွယ်ရေးဥပဒေ အသက်ဝင်လာလျှင် ကာကွယ်ပေးနိုင်မည်ဟုမျှော်လင့်ပြီး လက်ရှိတွင် တရားဥပဒေစိုးမိုးရေးနှင့် တရားမျှတမှုလက်လှမ်းမီရေးက အမျိုးသမီးများအကြမ်းဖက်ခံရသည့် ကိစ္စများတွင် စိန်ခေါ်မှုဖြစ်နေသည်ဟု ဒေါ်မေစံပယ်ဖြူက ရှင်းပြသည်။

“အဓိကက သက်သေတွေကို အကာအကွယ်ပေးနိုင်မယ့် ဥပဒေမျိုးလည်း မရှိသလို၊ သက်သေလိုက်ပေးတဲ့သူတွေအတွက်လည်း လုံခြုံစိတ်ချမှုမရှိဘူး” ဟု ၎င်းက ပြောသည်။

အမှုအတွက် သက်သေများစုဆောင်းရာတွင် အခက်အခဲရှိခဲ့ကြောင်း၊ အခင်းဖြစ်ပြီးနှစ်ရက်အကြာတွင်မှ ကြာကန်အနီးတွင် နေထိုင်သည့် အမျိုးသမီး မျက်မြင်သက်သေနှစ်ဦးက ရဲကို ထွက်ဆိုခဲ့ကြောင်း ရာအိမ်မှူး ဦးကျော်စွာသိန်းက ပြောသည်။

အမှုဖြစ်ခဲ့သည်ဆိုသော အမည်ဆိုင်းဘုတ်မတပ်ထားသော ကားဘော်ဒီရုံသည် မလွင်မာဦးနေအိမ်၏ ကိုက် ၁၅၀ ခန့်အကွာတွင်ရှိသည်။ ဘော်ဒီရုံရှေ့တွင် ကြာပင်များဖုံးလွှမ်းနေသည့် ရေကန်တစ်ကန်ရှိပြီး ကန်တစ်ဖက်ခြမ်း ပတ်ပတ်လည်တွင် အိမ်ငယ်ကလေးများ ကျပ်သိပ်စွာ တည်ရှိနေသည်။

အဆိုပါနေရာရှိ ရပ်ကွက်သားများထဲမှ မျက်မြင်သက်သေဟုဆိုသည့် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို Myanmar Now က မေးမြန်းခွင့်ရခဲ့ပါသည်။ တစ်ဦးက ကားဘော်ဒီရုံနှင့် ရေကန်သာခြားသည့် မျက်နှာချင်းဆိုင်အိမ်နေ အသက် ၆၇ နှစ်အရွယ် ဒေါ်လှဆိုသူဖြစ်သည်။

“ကားမီးဟပ်ပြီးလောင်တယ်ထင်တာ၊ လူလောင်တယ်လို့မထင်ဘူး ‘ရေထဲပစ်ချလိုက် ရေထဲပစ်ချလိုက်’ ဆိုပြီး အပြင်ကကြားလား မကြားလားမသိဘူး။ ကျွန်မက အထဲကနေအော်နေတာ” ဟု ၎င်းက ပြောသည်။

“အော်တယ် မီးလုံးတွေ့တယ် ရေထဲခုန်ချတာတွေ့တယ် မီးငြိမ်းသွားတော့ သူ့မိန်းမကို ပွေ့ချီပြီး ခေါ်သွားတယ်” ဟု လူလတ်ပိုင်း အခြားအမျိုးသမီးတစ်ဦးက ဝင်ပြောသည်။

တောင်ဒဂုံရဲစခန်းကို Myanmar Now က ဖုန်းဖြင့် နှစ်ကြိမ်ဆက်သွယ်ရာ ပထမတစ်ကြိမ်တွင် စကားမဆုံးခင် ဖုန်းချသွားပြီး နောက်တစ်ကြိမ်တွင်တော့ ဖုန်းကိုမကိုင်ဘဲ ချလိုက်သည်။

ဦးဖိုးထောင်က သမီးဖြစ်သူ၏ အမှုကို အချိန်မဆွဲဘဲ အမြန်ဆုံးစီရင်စေချင်ပြီး သူ့သမီးကဲ့သို့အဖြစ်မျိုး အခြားမည်သူ့ကိုမျှ မဖြစ်စေချင်ဟု ဆိုသည်။

“ဒီကောင်ထွက်လာရင် နောက်လူတွေလည်း နေရမှာမဟုတ်ဘူး။ လက်ယဉ်သွားပြီ လုပ်ကိုလုပ်မှာ။ သူ့ကို (ထောင်ကနေ) အထွက်ကို မခံနိုင်ဘူး” ဟု ဦးဖိုးထောင်က မျက်ရည်ဝဲလျက်က မာန်ပါပါဖြင့်ပြောသည်။